Ahh, chamoed, wat een oepie he?
Ons poesje Amitsa (Ivriet voor "Dapper"), gevonden in een autowrak
in de parkeergarage (zie fotopagina 18 onderaan), is haar leventje met een flinke
achterstand begonnen. Op deze pagina houden we de ontwikkelingen bij, en nog wat leuke foto's en ervaringen.
|
Belangrijkste gegevens en documenten:
|
Datum
|
Gewicht [g]
|
Opmerking
|
| 21 juni 2022 | 4100 |
De laatste foto's: klik hier.
Een klein probleem met de gezondheid, weer opgeknapt, en toen toch heel onverwacht crisis en ingeslapen.
|
| 2011-2022 | ? |
Nieuwe foto's: klik hier.
Van tiener, via volwassen, naar bejaard en hoog-bejaard.
|
| 1 april 2011 | 4500 |
Nieuwe foto's: klik hier.
Zes jaar.... maf en maffend! En flink op dieet geweest.
|
| 1 april 2010 | 6000 |
Nieuwe foto's: klik hier.
Vijf jaar.... en nog even piep!
|
| 1 april 2009 | ? |
Nieuwe foto's: klik hier.
Vier jaar, en ze heeft al haar tandjes nog.....helaas......
|
| 10 nov 2008 | ? |
Nieuwe foto's: klik hier.
Kat in 't bakkie!
|
| 1 april 2008 | ? |
Nieuwe foto's: klik hier.
Drie jaar, en "still going strong".....
|
| 1 april | ? |
Nieuwe foto's: klik hier.
Alweer jarig, voor de tweede keer nog wel. Amitsa is al een grote poes geworden, hoewel je dat aan haar grootte of gedrag niet zou
zeggen: ze blijft een smal, hoog op de pootjes staand, mediterranee-katje van nog geen 4 kilo. En ze is nog net zo dul en onbesuisd als
vorig jaar. Kijk maar weer bij de nieuwe foto's....
|
| 5 januari | ? |
Nieuwe foto's: klik hier.
Het eten gaat nog prima, mede dankzij de blikjes tonijn in tomatensaus die in de koffer zijn meegegaan. Zo te zien is Amitsa deze
maanden niet meer afgevallen, en ze is inmiddels te zwaar voor onze weegschaal. Af en toe vindt ze ook de blikjes Whiskas die we
hier kunnen krijgen nog wel te pruimen, maar Hollandse blikjes hebben toch sterk de voorkeur. Inmiddels is het winter geworden,
en Amitsa vindt het nogal frisjes......
|
| 4 oktober | 3700 |
Nieuwe foto's: klik hier.
Nog even wat maffe foto's van een maffe poes. Inmiddels zijn we al een paar weken in Nederland, en Amitsa is bijna onverzadigbaar:
de hele dag zeurt ze om eten, schrokt het naar binnen, gaat even maffen, en komt dan weer schooieren. Haar smalle heupies beginnen
zelfs zichtbaar op te vullen. Ze is bijna een half pond aangekomen, maar dat zal er in Eilat wel weer vlot vanaf gaan, want daar
eet ze lang niet zoveel.
|
| 27 juli | 3530 |
Nieuwe foto's: klik hier.
Poessie heeft het warm! Nu klagen er wel (veel) meer blikopeners op het kattenprikbord dat hun poezel het zo heet heeft,
maar hier is het al wekenlang boven de 40 graden. Gelukkig hangt Amitsa's trapeze in de woonkamer met airco, en daar is ze
vaak te vinden. Sinds de reis
terug naar Eilat, op 11 juni, heeft Amitsa niet veel eetlust, en haar gewicht liep wat terug. Ze was beslist niet ziek,
maar we denken dat ze het eten in Holland veel lekkerder vindt. Vooral met het zachtvoer is ze heel kieskeurig. Gewone
Felix blikjes kijkt ze niet meer naar om, maar groezelige Russische blikjes paté, daar valt ze op aan. Misschien hebben we
haar toch teveel verwend met de Hollandse Felix tonijn in tomatensaus. Gelukkig eet ze wel goed van haar R/C brokjes, die zijn
tenminste hetzelfde als ze in het kikkerland krijgt.
Inmiddels heeft Ron Aviv haar van nieuwe Rabies en kattengriep injecties voorzien. Ondanks een half Calmivet pilletje ging
Amitsa stevig over de rooie, en moest ze uiteindelijk in een speciale kooi worden vastgeklemd. Desondanks verzette ze zich
zo hevig dat de eerste naald krom ging. Konden we het maar uitleggen, zucht.... Gelukkig was thuis al het leed weer snel geleden.
|
| 28 april | - |
Nieuwe foto's: klik hier.
Verhuizing naar de nieuwe flat.
|
| 1 april | 3550 |
Nieuwe foto's: klik hier.
Amitsa is vandaag jarig!!!!! Ze is 1 jaar geworden, en dat wordt gevierd met een echt verjaardagspartijtje!
|
| 17 maa | 3570 |
Nieuwe foto's: klik hier.
We denken achteraf dat ze een beetje teveel verwend is in Nederland, met de blikjes Felix tonijn met tomaat. Ze eet duidelijk wat
minder enthousiast van haar blikvoer, maar krijgt per dag gemiddeld wel ruim genoeg binnen. Haar gewicht is al wekenlang precies
gelijk, dikker wordt ze ook niet, dus ze zal wel uit de groei zijn. En verder gaat ze als de brandweer!
|
| 19 feb | 3570 |
Vals alarm gelukkig: deze week kreeg ze ineens weer zin in haar brokjes, en at elke dag netjes haar hele portie op.
Ze kwam meteen weer 80 gram aan.
|
| 8 feb | 3490 |
Nieuwe foto's: klik hier.
Drie weken in de kou, maar Amitsa gaf geen krimp. Ze rende lekker de trap op en af, haalde alvast het tapijt uit, en lag 's avonds vaak
uren met Sonja naar TV te kijken. Terug naar Israel is altijd een gedoe: eerst naar de dierenarts voor algemene controle, dan naar
het RVV voor stempels, en tenslotte op Schiphol naar de balie voor overbagage om 30 euro af te rekenen voor madam. Bij de dierenarts
vroeg Sonja of hij meteen even de anaalklieren wilde controleren, want soms verspreid Amitsa een lucht waar een stinkdier jaloers op
zou zijn. Hij greep haar tachat, en Amitsa greep Sonja: vier gaten in haar hand, tot op het tandvlees vastgehapt. De d/a pakte stoicijns
een watje met desinfecteringsmiddel, en gelukkig heelde het weer snel. Wat een wildebras blijft het toch. Hij heeft verder niets meer
gecontroleerd: ze was kennelijk levendig genoeg, en aan het gebit mankeerde al helemaal niets ;-).
Eenmaal terug in Eilat gaat ze 's nachts enorm tekeer in haar bench, en net nu er logees zijn. We schermen het gaas zo goed mogelijk
af en halen haar vroeg uit de kooi. Als de logees weer naar huis zijn is het gelijk afgelopen en laten we haar lekker herrie maken,
anders leert ze het nooit af. Amitsa's gewicht is een fractie omlaag gegaan. Ze eet nog wel goed, maar duidelijk minder brokjes dan
voorheen. Het blikvoer gaat er echter prima in. We zullen het een tijdje in de gaten houden, maar eigenlijk hopen we dat ze nu, ruim
10 maanden oud, een beetje uit de groei is.
|
| 16 jan | |
Weer terug in NL, en Amitsa is meteen helemaal thuis. Ze rent de trap weer op en af,
vliegt over bankstel en piano, en zit weer lekker te mekkeren naar de vogeltjes op het dakterras. De terugreis per vliegtuig
is weer prima verlopen. Met twee halve kalmeringstabletjes bleef ze heel rustig, en heeft het grootste deel van de reis
lekker liggen slapen. De truc om bij stijgen en dalen snoepjes te voeren hielp ook: Amitsa had beduidend minder last van
haar oortjes (dank je Moira!). Ze hield het ook perfect droog: ondanks dat we om 12:30 vertrokken en pas om 22:30 thuis waren,
is de reiskooi perfect schoongebleven. Henk maakte meteen bij aankomst haar bak klaar, en Amitsa maakte daar ook meteen
dankbaar gebruik van. Sonja had voor vertrek een hoes genaaid voor over de reiskooi, want om zo vanuit de woestijn de sneeuw
in te duiken is wel een erg grote overgang. De hoes, met een soort afneembare "burka" voor het deurtje, beschermde Amitsa
prima op het tochtige station en tijdens het stukje lopen naar huis.
|
| 7 jan | 3510 |
Nog even wegen, want over 4 dagen vliegen we terug naar NL. Amitsa is helemaal verzot
op haar poezentrapeze. Ze springt nu met groot gemak op het onderste kussen, en ligt daar zo lekker dat ze gewoon blijft
liggen, zelfs als er visite aan de deur staat. Voorheen vloog ze als een pijl uit een boog naar de deur om die persoon
te besnuffelen en om te proberen de pleitvaart te nemen, maar nu trekt ze vanuit haar trapeze een lodderoog open, en
draait zich nog eens lekker om. Het bovenste kussen kan ze ook al bereiken, maar dan gebruikt zo nog de leuning van
de stoel die ernaast staat. Ze ligt af en toe ook op dat hoge kussen, maar het mooiste vindt ze om vanuit die stand
omhoog te klauteren tegen de ketting op en aan de versiering te knabbelen.
|
| 4 jan | |
Amitsa begint
behoorlijk smaak te krijgen wat zachtvoer betreft: de bakjes
paté waar ze vroeger gek op was, gunt ze tegenwoordig geen blik
meer waardig. Er zijn nog diverse andere merken hier te koop, maar niet
van die premium soorten als in Nederland. Sommige blikjes zien er qua
opdruk al goor uit, en sommige zijn uitsluitend in het Ivriet of
Russisch (!), en dus onleesbaar voor ons. Gelukkig verkoopt de
supermarkt Felix blikjes in 3 verschillende smaken, en hoewel dat
misschien geen premium voer is, ziet het er heel goed uit, en gaan ze
erin als Ketellapper.
De dierenwinkel van Limor had opeens een nieuwe collectie blikjes van
Hills, premium, veterinair verantwoord, zelfs speciaal kittenvoer, iets
met lever en kip. Jemig wat meurde dat. Amitsa ging op een metertje
afstand van haar voerbak liggen, en bleef daar heel eigenaardig plat
tegen de grond gedrukt liggen. We moesten die avond weg, en bij
terugkomst had ze er toch wat van gegeten, en het ook onmiddellijk weer
teruggekotst in haar voerbakje. Oh jee, dit was de eerste keer dat ze
spontaan overgaf!! Voor alle zekerheid toch maar een blikje Felix
opengetrokken, en daar viel ze meteen op aan. Gelukkig geen
probleem met Amitsa dus, en gezien de heftige leverlucht hebben we die
Hills meteen de pach in gemikt: weg met de troep.
|
22 dec
| 3420 |
Nieuw filmpjes: klik hier.
Nieuwe foto's: klik hier.
Amitsa is lekker aan het puberen. Vooral het aanrecht in de keuken is
favoriet: hoe vaak we haar daar ook vanaf zetten, binnen 10 seconden
zit ze weer parmantig met haar pootjes in de wasbak. Lekker stempelen
op de plavuizen! Sindsdien leggen we een dienblad over de wasbak als we
even niet in de keuken zijn.
Toch is ze al wat rustiger geworden, en we kunnen nu aan tafel eten
zonder dat ze 25 keer erop springt en de biefstuk besnuffelt. Twee
dingen die wel vrij lastig zijn: Stronghold aanbrengen, en nagels
knippen. Eerder dit jaar lag ze dan rustig te kroelen of te slapen, en
konden we zonder stress groot onderhoud doen, maar tegenwoordig is ze
zo link dat ze er als een speer vandoor gaat als ze het pipetje
Stronghold of het nagelschaartje ziet. We gebruiken uit arrenmoede maar
de keukenwant, en hoewel ze een beetje gromt en blaast, is ze binnen
een minuut weer helemaal over de schrik heen en komt gewoon weer
spelen. Niet leuk, maar het gaat niet anders.
Wel leuk: er is een nieuw 'speeltje' ingevlogen uit Nederland. Op
het kattenprikbord stond een stukje over de poezentrapeze, en daar
vielen we helemaal voor (zie www.catsnaturals.nl).
Even geinformeerd of zo'n ding ook naar het buitenland verstuurd kon
worden, en jahoor, geen enkel probleem. Een week later konden we het
ophalen op het postkantoor. Keilbout in het beton, ketting en een haak
eraan, en afwachten wat Amitsa er mee doet. Binnen een dag lag ze al
lekker in de onderste hangmat te slapen, maar op de kussens durft ze
nog niet. Om haar te lokken gooien we af en toe een snoepje op de
kussens, of wat stukjes van een Felix sticky. Het resultaat hebben we
vereeuwigd op een stukje video. Wij vinden onze Rataplan natuurlijk
ontzettend gachama (goochem), maar je mag twijfelen na het zien van de
filmpjes...... |
| 19 nov | 3170 |
Nieuwe foto's: klik
hier.
Een berichtje met foto van de nieuwe bench op het katten prikbord veroorzaakte een
onverwachte storm aan reacties: hoe haalden we het in ons hoofd om een
poes op te sluiten? En nog wel in zo'n klein hokje (sic!). De storm bedaarde gelukkig een beetje nadat we onze
woonsituatie hadden uitgelegd, maar enkele prikkers gingen elkaar met
grof geschut te lijf en maakten elkaar nog net niet voor rotte vis uit.
Hoewel we best tegen kritiek en andere meningen kunnen, is al enige
tijd het niveau van sommige discussies dermate laag dat we het prikbord
steeds minder bekijken. Helaas, want het was een leuk en leerzaam
medium.
De mening van Amitsa werd overigens niet gevraagd: die is heel blij met
haar nieuwe verblijf: ze dendert over de planken heen, bespringt de
reuzenkrabpaal en maakt leuke geluidjes van blijdschap: prrt, prrrrrrt,
miauw! Ook gaat ze vaak overdag vrijwillig de bench in, en ligt meestal
op de hoogste plank te slapen. Daar is ze ook al eens midden in de
nacht afgelazerd: gelukkig hing de "schommel" teil er onder, en na de
klap zat ze een beetje verdwaasd en heel slaperig om zich heen te
koekeloeren vanuit die teil. Hopelijk gaat ze wat rustiger slapen in
het vervolg, want de teil maakte zo'n herrie dat we er meerdere keren
per nacht wakker van werden, dus die heeft toch maar het veld moeten
ruimen. |
7 nov
| 3000
| Nieuwe foto's: klik
hier.
Goeie tip gekregen van een van de prikkers
op het kattenprikbord: bij de volgende vliegreis snoepjes voeren tijdens
start en landing, dan heeft Amitsa niet zo'n last van haar oren. Dank!
Amitsa was onmiddellijk thuis in Eilat.
Alleen haar eigen bench miste ze een beetje, waar daarin had ze tot nu vrijwel
elke nacht doorgebracht. Die bench was weliswaar voor een poezenbench niet
zo groot, maar toch de grootste knaagdierenkooi die we konden vinden. En
dat was niet gemakkelijk weer mee het vliegtuig in te nemen. Bovendien was
het ook wel handig om in Nederland een kooi achter de hand te hebben.
Dus moest er een nieuwe kooi komen, eentje
die groot genoeg was om de nachten in door te brengen, en af en toe ook een
dag. Voor het resultaat zie de nieuwe foto's.
| 28 okt
| 3000
| Nieuwe foto's: klik
hier.
Na de operatie is Amitsa gelukkig weer heel snel
opgeknapt. De woonkamer vond ze gigantisch interessant, met vensterbanken
om op te liggen en te mekkeren naar de koolmeesjes, met de trap, de vaste
vloerbedekking, de krabpaal, en heel veel hoekjes en gaatjes waarin ze kon
wegduiken als we haar in de bench wilden stoppen: bij het naar bed gaan kostte
het gemiddeld wel een kwartiertje voor we haar gevangen hadden.
We hebben inmiddels een chip-reader aangeschaft
die haar chip kan lezen, van het merk Trovan. De chip is geen ISO, maar de
reader kan behalve de Trovan chip ook ISO chips lezen, dus dat is lekker
universeel. De importeur in Aalten gaf een prima service, en stuurde eerst
een leenapparatuur (nieuw exemplaar) op tegen slechts de verzendkosten. Omdat we echter toch
regelmatig op en neer moeten hebben we het apparaat maar meteen aangeschaft
(€ 135,= excl BTW).
De dierenarts heeft vervolgens een Europees
huisdierenpaspoort gemaakt, met haar Israelische inentingen erin. Dat gebeurde
tijdens het klinisch onderzoek dat binnen 5 dagen voor vertrek naar het buitenland
moet worden uitgevoerd. Met dat paspoort moesten we vervolgens weer naar
het RVV (Rijksdienst voor vee en vlees) om met 3 grote stempels dat onderzoek
te legaliseren. Poeh, poeh, wat een administratieve rompslomp allemaal, en
het moet elke keer opnieuw als we op en neer reizen!
De terugreis zit er inmiddels ook weer op:
Amitsa heeft er weer 3000 airmiles (4500 kilometer) en drie nieuwe vervoersmiddelen
bij. Eerst met de trein naar Schiphol, dan per vliegtuig naar Uvda, op 50km
ten noorden van Eilat, en tenslotte met de bus naar huis. Henk had een draagriem
aan de kooi gemaakt, en met een laag incontinentiemateriaal onderin vertoefde
Amitsa bijna de hele dag in de kooi. Veel eten deed ze niet, drinken gelukkig
wel op Schiphol, maar de kooi bleef keurig schoon: geen ongelukjes! Thuisgekomen
maakten we meteen haar bak gereed, en met een zucht van opluchting begon
Amitsa erin te graven.!
De hele reis is eigenlijk prima verlopen.
We hebben haar wel een kwart tabletje Calmivet 12,5mg gegeven, ter kalmering, want het
blijft nog steeds een beetje een stresspoes. In de trein raakte ze al zo
ontspannen dat ze lekker lag te ruften, en er kunnen tegenwoordig helaas geen raampjes
meer open in die dubbeldeks treinen!!
Op schiphol aangekomen konden we meteen
elektronisch inchecken en omdat het toestel niet helemaal vol was, werd er
rekening mee gehouden dat de stoel naast ons vrij bleef: goeie service! Wel
gaf het afrekenen van de € 30,= enkele reis voor Amitsa wat problemen,
want de muts achter het KLM loket wilde perse het geld hebben voor een retour,
oftewel € 60,=. Maar het is helemaal niet zeker dat Amitsa in januari weer
mee terugvliegt, dus dat kostte enige koppigheid.
Bij de security check moest de kooi door
de scanner, en Amitsa door het poortje van de metaaldetector. Gelukkig hadden
we thuis haar tuigje al aangedaan, dus we hoefden niet bang te zijn dat ze
zou ontsnappen. Met alle mensen en toestanden om haar heen, klampte Amitsa
zich met 18 nageltjes aan Sonja vast, en zo konden ze samen veilig door het
poortje heen, tot groot vermaak van al het personeel en de omstanders.
In het vliegtuig moest de kooi op de grond
tijdens de start en de landing, en gedurende de vlucht stond de kooi op de
lege stoel. Het was een beetje krap, maar zo konden we toch wat met haar spelen
en geruststellen. Een dame op de rij achter ons eiste op hoge toon een andere
stoel van de purser, wegens allergie voor katten, maar toen ze geen stoel
aan het raam kon krijgen hoefde het opeens niet meer. Zal dus wel niet zo
heel ernstig zijn geweest, die allergie.
Amitsa mauwde een paar keer bij start en
landing, en sliep verder het grootste deel van de reis. Vliegen lijkt dus
niet bijzonder stressvol voor deze bereisde poes.
| 25 sept
|
| Nieuwe foto's: klik
hier.
ach gut, ze is "geholpen". Op maandag
19 september ging Amitsa met ons mee naar de dierenartsen praktijk Drechtstreek,
een schitterende en hypermoderne dierenkliniek. We hadden de keuze uit een
gewone sterilisatie (EUR 100,=) of een laparoscopische operatie (kijkoperatie)
van EUR 130,=. In eerste instantie kozen we voor de gewone sterilisatie,
maar na wat zoekwerk en discussie op het kattenprikbord vonden we dankzij
een tip van Marga een verhaal van ene DarkAngel, die assistente bleek te
zijn in precies deze dierenkliniek. Zij schreef dat bij de laparoscopie er
slechts één hechting nodig is, en dat daarom de kat niet 10
dagen lang met een kap hoeft rond te lopen. Dat vonden we een geweldige oplossing,
want voor die dulle wildebras van ons zou een kap een ramp zijn.
Sonja vulde op het ziekenhuisformulier in:
"Amitsa is een felle dame, maar overwegend lief, en ze reageert soms wat
paniekerig op nieuwe mensen of dingen". In gedachten zagen we al voor ons
dat we bij het ophalen van Amitsa de dierenartsen en assistentes dik in het
verband en gezwachteld zouden aantreffen, maar dat viel mee. We haalden haar
's middags rond 3 uur op, en ze was al redelijk wakker, maar had wel een
joekel van een lampekap om. Dat was een flinke domper voor ons. De assistente
vertelde dat Amitsa inderdaad flink tekeer was gegaan, en dat ze zo wild
was dat ze toch die kap op moest. Ach ach, wat een getob was dat! De
hele tijd botste ze tegen van alles en nog wat aan, ze kon niet bij haar
eten, bij haar drinken, en we hadden ziels meelij met haar, al was het maar
omdat ze zich zo graag wilde wassen en nergens bij kon. Ze stonk dan ook
dagenlang naar ziekenhuis. Gelukkig heeft Amitsa een lange staart, en het
puntje daar kon ze nog net bij. Die is dus heeeeel grondig gesopt die week.
Na vier dagen heeft Sonja de kap een uurtje
afgedaan, en Amitsa heeft zich toen driemaal helemaal van top tot teen af
liggen likken, wat een opluchting voor haar. Wel moest Sonja erg oppassen
dat ze niet aan het wondje ging likken, want ze beet en trok onmiddellijk
aan de hechting. De kap hebben we met enige moeite weer omgedaan, want we
durfden niet het risico te nemen dat ze 's nachts de hechting er alsnog uit
zou rukken.
Amitsa dacht daar heel anders over: zaterdagmorgen
zat ze heel tevreden om zich heen te kijken in haar bench, zonder lampekap.
Die had ze zelf over haar koppie heen getrokken, en vervolgens de hechting
losgebeten. Oeps, dat we even schrikken. Maar het wondje ziet er heel rustig
uit en heelt prima, dus we laten het maar zo. De hele zaterdag heeft Amitsa
bevrijdingsdag gevierd: als een idioot rende ze de kamer door,speelde jazz piano,
speerde over alle meubels heen, roffelde de trap af en weer op, kortom, ze
is weer helemaal de oude. En wij maar denken dat ze door die operatie een
stuk rustiger zou worden..... ;-)
| 9 sept.
| 2380
| Amitsa is in Nederland!!!Nieuwe foto's: klik
hier.
Sjonge jonge, wat heeft die poes een hoop
meegemaakt: 3500 km in de auto, 3 dagen op een vrachtboot op de Middellandse
Zee, een dag op de ferry tussen Griekenland en Italie, 2 hotels, 2 verschillende
vakantie bungalows: zo zie je nog eens wat van de wereld! En al die tijd
is ze blijven groeien als kool: nu al ver over de 2 kilo.
Het begin van de reis was niet zo'n succes.
Ondanks alle rijlessen vooraf, begon ze meteen bij vertrek heftig te miauwen,
en alle drie de ritten door Israel heen bleef dat zo. In het eerste vakantiehuisje
aan de Dode Zee kostte het haar nog een dagje voor ze zich er thuis voelde,
maar bij alle volgende verhuizingen was het net of ze daar al jarenlang kwam:
meteen op haar gemak, lekker rondrennen en spelen, geen probleem. Ook in
de hut op de vrachtboot voelde ze zich thuis, al zag ze er na een uurtje
uit alsof we haar zo van de vuilnisbelt geplukt hadden: de hut was zo vuil
dat Amitsa van lapjeskat veranderde in Grizebel. Schoorvoetend liep ze ook
een stukje buiten aan dek, maar de harde geluiden en bulderende wind waren
een beetje teveel voor haar zelfvertrouwen, en zo gauw ze kon rende ze weer
de hut in. In Griekenland begon het mauwen weer: Amitsa was helemaal niet
blij met autorijden. We gooiden onze plannen voor een paar dagen vakantie
in Griekenland maar op het verlanglijstje, en reden de kortste weg naar de
ferry naar Italie. 's Avonds aan dek maakten we nog een wandeling aan dek,
ondanks onweer aan wal, loeiende ventilatoren en spelende kinderen aan boord,
durfde Amitsa steeds meer rond te lopen en te spelen. In de bar was ze het
het middelpunt van de belangstelling.
Eenmaal in Italie worstelden we ons een
half uur lang geconcentreerd door de verkeerschaos van Ancona. Opeens vroeg
ik aan Sonja: "We hebben Mietsie toch wel meegenomen?": lag mevrouw prinsheerlijk
te pitten op de achterbank. De hele rit door Italie heen, over de Brennerpas
en door Oostenrijk had ze het prima naar haar zin: beetje door de auto klauteren,
spinnen op schoot van de bijrijder, en slapen op schoot en op de achterbank:
geen mauwtje meer gegeven. Omdat het zo goed ging besloten we een extra dagje
in Oostenrijk te blijven, en lieten Amitsa kennis maken met echt gras (had
ze nog nooit gezien), bergen, lama's, ezels en apfelstrudel. Autorijden vond
ze opeens prima; ze stond bijna te kwispelen als we op de auto afliepen.
Het onweer 's avonds was deze keer niet op afstand, maar recht boven het
hotel en duurde 2 uur, maar Amitsa vertrok geen spier. Toch een dapper meissie!
En toen was het nog een volle dag doortuffen
naar Nederland. Het ging zo goed dat we besloten om de grote bench maar van
de achterbank te halen, zodat onze stoelen maximaal comfortabel gezet konden
worden, en opnieuw ging de reis voorbeeldig: veel slapen, af en toe een stukje
wandelen aan het tuigje, en lekker slobberen uit haar eigen beker. Omdat
ze het zo leuk vindt om uit onze glazen te drinken, hebben we dat een beetje
aangemoedigd met een eigen beker voor haar: dan konden we goed in de gaten
houden dat ze voldoende water binnen kreeg. Verder had ze steeds eten en
drinken beschikbaar, en een kleine open kattenbak, die ze onder het rijden
zonder problemen gebruikte. Gelukkig heeft de bus uitstekende ventilatie!
Alleen at ze nauwelijks onder het rijden, maar dat maakte ze bij aankomst
ruimschoots goed. Qua eten hebben we haar uitsluitend RC Intestinal gegeven,
om darmproblemen te voorkomen, en dat is uitstekend gegaan.
Eenmaal thuis in Nederland is het ook of
ze hier al jaren woont: ze speert de hele woonkamer door, speelt jazz piano,
pingelt af en toe aan de harp en doet woeste pogingen het nieuwe speeltje
dat ze van oma gekregen heeft te slopen: een echte krabpaal met een glimmerballetje
eraan: ze knokt ermee tot ze puffend van vermoeidheid ernaast in slaap valt.
Daarmee heeft ze inmiddels wel geleerd om een krabpaal te gebruiken, want
tot dan toe gebruikte ze daar steeds de meubels voor. Is ze inmiddels al
op bezoek bij de Dordtse d/a geweest: konden we haar gelijk weer eens wegen.
Wel een tegenvaller: de chip die ze in Israel heeft gekregen blijkt toch
niet uitleesbaar te zijn in Europa. Nu zitten we met een probleem, want haar
rabies inentingen en bloedtest worden niet erkend als er geen verificatie
van ID is. We moeten dus eerst proberen een reader te bemachtigen, dan kan
ze er een ISO chip bijkrijgen. Verder is afgesproken dat ze over een week
of 2 onder het mes gaat voor sterilisatie. Dat doen ze hier gelukkig al vanaf
5 maanden, dus kan ze op haar gemak herstellen voordat we terugvliegen naar
Eilat.
| 18 aug.
| 1980
| toch nog snel even op de weegschaal gezet, vlak voor vertrek. Net geen twee kilo, maar ze groeit nog als kool.
OP 5 augustus schreven we al: straks gaat ze nog
blaffen ook, maar nu gaan we toch wel twijfelen: als we 's ochtends wakker
worden, is Amitsa druk bezig haar bot te begraven in de kattenbak. Zou het
dan toch een hondje zijn?
| 12 aug.
| 1880
| nieuwe foto's: klik
hier.
Dit wordt voorlopig weer de laatste update in het dagboek, want eind volgende
week gaan we op vakantie: een paar dagen Yam Ha-Mellach (de Dode Zee) en
Ein Bokek, dan een week Yam Kinneret (het meer van Galilea en de Golan hoogvlakte),
en dan rijden we de auto het vrachtschip weer op en varen naar Griekenland.
Daar wil Henk graag een "pelgrimstocht' naar Delphi maken, en via wat omzwervingen
rijden we uiteindelijk naar Nederland. Amitsa weet nog niet wat haar te wachten
staat: we gaan een echte 'rambling cat' van haar maken met heel wat kilometers
achter de knopen. Dat liedje van de kat van Ome Willem maalt steeds door
ons hoofd! Een leuke en leerzame website overigens: www.ramblincat.com van een echtpaar dat de hele wereld over
reist met hun kat, en veel info geeft over de diverse luchtvaartmaatschappijen
en hoe je de praktische probleempjes onderweg op kunt lossen. De website
is helaas niet zo vaak bereikbaar, maar de moeite waard om het een paar keer
te proberen.
Half september komt de volgende update,
en tegen die tijd weegt Amitsa al ruim 2 kilo en hebben we kilo's foto's
van haar. We piekeren alleen nog hoe we die standaard toeristen-foto van
haar moeten maken, drijvend op haar rug in de Dode Zee terwijl ze krant leest
;-) | 5 aug.
| 1750
| nieuwe foto's: klik
hier.
zondag weer een stuk gereden, door de Arava
naar Yotvata en weer terug. Amitsa bleef nu direct los in de auto. De eerste
tijd mauwde ze nog flink, maar naar een poosje schikte ze zich in haar lot.
Ze voelt zich al zo vrij dat ze regelmatig bij de bestuurder op schoot of
op z'n schouder gaat zitten. Dat is dan weer wat minder geslaagd, want het
leidt behoorlijk af. We gaan toch proberen om haar bench op de achterbank
te zetten, dan heeft ze de ruimte, de kattenbak en zit toch wat veiliger.
Afgezien van de schrik van de boormachine
(zie foto's) gaat alles perfect. Ze heeft zelfs een uur lang haar Whiskas
muisje geapporteerd: Son gooide het de gang door, Amitsa erachteraan, en
na een paar minuten kwam ze er heel trots mee terug draven en liet het voor
Son op de grond vallen. Straks gaat ze nog blaffen ook !!!
Ze eet als een dijkertje, we wisselen verschillende soorten brokjes af, RC
babycat, RC Intestinal, RC sensitive en ook af en toe Whiskas. Die babycat
brokjes vindt ze maar zozo, en de Whiskas het lekkerst, maar daar gaat ze
wel ontzettend van meuren en we hebben het idee dat ze met de Whiskas wat
vaker een keutel verliest, alsof het wat dunner blijft dan RC! Gelukkig vindt
ze vooral de sensitive erg lekker. Dagelijks gaan er 50 gram brokjes naar
binnen, en 25 gram natvoer uit een kuipje van een plaatselijke fabrikant
die 2 smaken heeft, maar waarvan we de opdruk nog niet lezen kunnen. Daarom
geldt Amitsa als maatstaf: ze smult ervan!
| 29 juli
| 1660
| nieuwe foto's: klik
hier. Nieuw filmpje: Amitsa en de deskjetprinter: klik hier.
Even een simpele rabies test, maar dat viel flink
tegen. Amitsa moest verdoofd worden, omdat bij zo'n jonge kitten de aders
moeilijk te vinden zijn. Ze kreeg een spuitje, begon te braken, en was binnen
10 minuten helemaal onder zeil. Ron schoor een stukje van haar hals kaal,
ontsmette het, en boog een knik in een injectienaald om de ader aan te kunnen
prikken. En toen begon het zoeken. Na enkele pogingen zonder ook maar een
druppie bloed, probeerde hij het nog een keer, op een andere plek, met een
nieuwe naald, en tergend langzaam begon de spuit nu vol te druppelen. Amitsa
vond het helemaal niks, want ondanks de verdoving werd ze wakker en begon
te vechten, met de naald er nog in. Toen ze haast niet meer te houden was,
trok Ron de naald los, keek eens bedenkelijk naar de hoeveelheid in de spuit,
en bromde "ik hoop dat dat genoeg is". Wij ook, want anders moet het nog
een keertje. In de auto op weg naar huis lag Amitsa heel zielig te piepen,
en eenmaal thuis was ze compleet bewusteloos. We legden haar op de bank,
en gingen snel in de slaapkamer kijken, want in de straat was een robotwagentje
van de politie bezig een verdacht doosje te onderzoeken bij de flat aan de
overkant van de straat. Dat gebeurt hier met grote regelmaat, want elk doosje
en elke tas die vergeten wordt is verdacht, en de politie zet dan meteen
de straat af en laat de sappers komen. Hier in Eilat hebben ze, voor zover
we weten, nog nooit iets gevonden, maar het blijft altijd grappig om te zien
hoe het robotje de tas, of in dit geval iemand's fraaie DVD speler, een paar
keer op de straat smijt en er vervolgens drie grote gaten in schiet. Opeens
hoorden we gepiep: was Amitsa toch van de bank gesprongen danwel gevallen,
en naar ons toe komen kruipen. Ze was zo duf dat ze niet op haar pootjes
kon staan, dus daar is ze goed mee weggekomen. De hele rest van de middag
lag ze als een vaatdoek op Sonja's schoot, met haar ogen open. Son drukte
die ogen regelmatig dicht, om ze vochtig te houden, want anders zou er zo
weer een oogontsteking bij kunnen komen. Gelukkig is dat niet gebeurt! Pas
's avonds begon ze weer een beetje rond te lopen, als een dronkenman omvallend,
pootjes in de war, botsend tegen de muur, maar vastberaden naar haar etensbak
om wat brokjes op te happen. Toen we naar bed gingen was ze nog steeds heel
erg duf, maar gelukkig, de volgende dag was er niets meer te merken: ze rende
weer rond, sprong en beet weer als vanouds. Vijf dagen later kwam de uitslag
met de post: helemaal joffie toffie, oftewel: geen probleem om haar mee te
nemen naar het buitenland. Nu moeten we alleen nog langs de "state vet" voor
een gezondsheidsverklaring, en dan is alles geregeld voor de reis terug!
Voor alle zekerheid hebben we al haar officiële documenten ingescand
en op de website gezet, hebben we tenminste altijd alle gegevens bij de hand.
| 22 juli
| 1560
| nieuwe foto's: klik
hier. Nieuw filmpje: Amitsa en het waterglas, klik hier.
Ruim over de anderhalve kilo heen, al 15 keer zwaarder dan toen we haar vonden!
Aan de grafiek is te zien dat de toename van het gewicht iets begint af te
nemen. Gemiddeld zijn de straatkatjes hier niet meer dan een kilo of 3, dus
dat zal wel normaal zijn.
We proberen de hele week al een
mooie pasfoto van Amitsa te schieten, maar tot nu toe is het net zoals bij
alle vorige foto's: ofwel bewogen, ofwel met haar kont naar de camera. We
willen graag haar paspoort helemaal klaar hebben als ze begin volgende week
weer naar de d/a moet voor bloedprikken.
Amitsa ontdekte van de week dat ze het
matje bij de schuifdeur kon oprollen, en dat er dan een soort tunneltje ontstaat.
Dat vond ze helemaal kicken. De hele week ligt ze al met dat matje te stoeien,
en met een hoop nieuwe speeltjes van de dierenwinkel. Maar het liefst ligt
ze op haar eigen staart te sabbelen. Na een kwartiertje fanatiek kauwen en
sabbelen is het puntje van haar staart veranderd in een nat kleddertje. Ze
is ook steeds liever aan het worden, en komt een paar keer per dag voor een
kroelbeurt. Die eindigt echter steevast in een plotseling uitval, met blikkerende
tanden en de nageltjes helemaal uit: je moet echt op je qui-vive blijven
om ongeschonden de dag door te komen ;-).
| 15 juli
| 1490
| nieuwe foto's: klik
hier.
Amitsa heeft zondag weer rijles gekregen: als we in september terug naar
NL gaan, moeten we het hele stuk weer met de auto, en Amitsa moet mee. Als
voorbereiding willen we haar zoveel mogelijk laten wennen aan autorijden.
Dit wordt haar tweede grote rit, na het bezoek aan Mitzpe Ramon. We besluiten
een rit van een uur of drie te maken, via Uvda naar Yotvata, en door de Arava
weer terug naar Eilat. Een extra thermometer ligt in de bagageruimte om te
kijken of we de poes eventueel in haar bench zouden kunnen vervoeren, maar
voor deze rit gaat ze in de reismand op de achterbank. Het is tenslotte 44
graden buiten, en binnen brandt de airco. We realiseren ons
pas onderweg dat er nu een groot verschil is met haar eerste rit: toen zaten
haar oortjes nog dicht, en nu niet meer. We mochten willen dat onze oren
nog dicht zaten, want ze mauwt de hele weg hartverscheurend. Dat is dus niet
erg hoopvol.
Op de parkeerplaats bij Yotvata stoppen we, halen Amitsa uit de reismand
en laten haar door de auto heenschoeperen. Ze komt zienderogen tot rust, en
begint te spelen. We besluiten om haar op de terugweg naar Eilat gewoon uit
de reismand te laten, en op de achterbank te laten liggen. Het verschil is
gigantisch: ze kijkt een poosje geinteresseerd naar buiten, geeft geen enkel
mauwtje meer, krult zich na 10 minuten op de bank, en valt prompt in slaap.
Vervoer in de bagageruimte is met deze temperaturen geen optie: met de airco
op volle kracht, zonder recirculatie, wordt het achterin toch nog ruim 46 graden.
We zullen op de terugreis naar NL dus een kattenbak moeten inproviseren op
de vloer bij de achterbank, zodat ze gewoon bij ons in de cabine kan blijven.
| 8 juli
| 1400
| nieuwe foto's: klik
hier.
Amitsa heeft haar nummerbordje, en 2 prikken: zondag
3 juli zijn we naar Ron de dierenarts geweest voor chippen, rabies en een
'triple' tegen niesziekte, chlamydia en nog iets gruwelijks. Het is hier
verplicht om te chippen voordat de rabies inenting gegeven wordt, om er zeker
van te zijn dat deze poes de ingeënte poes is. Bij binnenkomst begon
Amitsa gelijk gezellig tegen Ron te blazen, maar eenmaal op de behandeltafel
gaf ze geen krimp en bleef rustig zitten terwijl die joekel van een naald
in haar nek gezet werd. Ook de volgende prikken gingen prima, al vergat ze
van de stress helemaal om ons lekker te bijten. Daar kwamen we dus weer goed
mee weg.
Eenmaal thuis was ze nog flink confuus, ze hinkelde een beetje en was hangerig,
het gewone speelse was er helemaal uit. De volgende dag voelde ze zich al
wat beter, al was haar neusje nog erg bleek en was ze ontzettend kroelerig.
Daar hebben dus eens flink misbruik van gemaakt: urenlang kroelen zonder
bijten, die prikken moeten we vaker halen ;-).
Dinsdag was er al helemaal niets meer van de prikken te merken, ze was weer
even speels en fel als daarvoor. Over drie weken moet ze weer terug voor
bloedprikken, en een week later krijgen we dan de uitslag. Aan haar gewicht
kunnen we ook niet merken dat ze wat ziek is geweest: dat gaat nog steeds
in rechte lijn omhoog.
Woensdag kwam een kadootje uit NL, ma had het kittenpakket
van Whiskas opgestuurd, opgevuld met dropjes, snoepjes en een leuke koelkastmagneet.
En uiteraard zaten daar de roemruchte Whiskas muisjes in. Er was niets teveel
gezegd op het kattenprikbord: urenlang heeft ze met haar roze muis door het
huis heen gescheurd, wegmeppen, achteraan hollen, apporteren: Amitsa vond
het schitterend!
Dat ze hard kan hollen bewees ze vandaag nog eens: met een mooie boog sprong
ze van de bench, precies op de aan-knop van de stofzuiger. Nu heeft ze van
12 juni toch al slechte herinneringen aan die stofzuiger, en dit geloei was
wel erg plotseling en heel dichtbij: als een pijl uit de boog schoot ze de
hele flat door.
| 29 juni
| 1240
| nieuwe foto's: klik
hier.
Het heeft even geduurd sinds de laatste
update, maar het is erg druk met werk, en ondertussen hebben we het balkon
cat-proof gemaakt, met een houten plaat, een schrootjesplafond tegen de duivenpoep
en een net voor het hele balkon langs.
Het gewicht van Amitsa is een beetje gegokt,
want Amitsa op de weegschaal zetten is net zo gemakkelijk als een kruiwagen
met kikkers vervoeren: ze springt alle kanten tegelijk op. Waren we begin
juni nog bezorgd dat ze een beetje een buikje kreeg, nu vinden we haar juist
wat smalletjes op de heupen en het lijkt alsof het gewicht niet erg toeneemt.
Toch zit ze netjes op schema, dus het zullen wel groeistuipjes zijn. In ieder
geval eet ze als een dijker, is ontzettend levendig, en poepen gaat probleemloos.
Voor alle zekerheid hebben we haar maar een extra wormenkuurtje gegeven,
naast de nekdruppeltjes die een maand zouden moeten werken. Sinds een paar
dagen zijn we overgegaan op klontvormende kattenbakgrid, dan kunnen we ook
wat beter het plassen in de gaten houden. Gezien de temperatuur (overdag 39
graden, volgende week wordt het pas echt warm) moet ze goed blijven drinken,
en een ijsklontje in haar waterbak vindt ze helemaal te gek.
Met dat bijten lijkt het wat beter te gaan,
of misschien gaan wij er wel aan wennen. We laten haar in ieder geval veel
rennen achter muizen en het zakje catnip aan, die we met een touwtje aan
de rijzweep hebben gebonden. Ze scheurt de hele kamer en gang door, gaat soms
slippend uit de bocht en maakt sprongen en salto's dat het een lieve lust
is. Dat ze soms kopvoor landt op de plavuizen schijnt haar niet te deren,
maar wij zitten met plaatsvervangende hoofdpijn! En als ze bij andere gelegenheden
met onze vingers wil spelen zetten we haar meteen op de grond en negeren
haar. Niet dat dat helpt, maar zo hebben we zelf het idee dat we goed bezig
zijn. Alleen op schoot springen is nog geen pretje, want we lopen allebei
in korte broek, en Sonja zit al helemaal onder de krassen.
Gisteren liet ze overigens weer een druppeltje
anaalvloeistof op Sonja's shirt vallen, zomaar, zonder aanleiding, na het
kroelen. Het stonk weer geweldig, maar was gelukkig niet zoveel dat de hele
flat ervan vergeven was. Toch vreemd, zal het eens navragen. Dat komt goed
uit, want volgende week moet ze naar de dierenarts voor haar eerste inentingen
en chip.
| 12 juni
| 980
| KILOKNALLER!!!! Nog 2 hapjes eten
en Amitsa zit boven de kilo. Ze groeit als kool en alles werkt zoals het
moet werken. Alleen dat bijten valt nog moeilijk af te leren. De tips van
Marga en Dicky om niet te straffen omdat dat haar bang zou maken helpen niet:
ze heet tenslotte niet voor niets Amitsa (dapper): ze blijft terugkomen. Afleiden
door in een speeltje te laten bijten helpt ook niet: handen zijn tenslotte
veel leuker om in te bijten want dat geeft veel meer reactie. En als we ten
einde raad toch maar een tik uitdelen vindt ze dat nog veel leuker en valt
enthousiast aan. Als het dan echt menens wordt begint ze te blazen, en dan
zwiepen we haar de bench in om af te koelen. Dat werkt: na een uurtje komt
ze poeslief naar buiten en kun je alles met haar doen, knuffelen, nagels knippen,
alles vindt ze best. Wij moeten echt nog wat aan onze pedagogische kwaliteiten
schaven!
Vrijdag geleerd dat ook poezen kunnen sproeien.
Henk stootte een glas om dat in duizend scherven over de hele tegelvloer
heen spatte. Terwijl Henk voorzichtig door het glas heen waadde om de stofzuiger
te halen, hield Sonja Amitsa bij zich zodat die zich niet zou verwonden.
Dat ging goed tot de stofzuiger dichterbij kwam. Amitsa slaakte een ijselijke
gil, worstelde zich vrij en Sonja kon haar nog net in haar netvel grijpen
en naar de bench brengen. Een gore weeë lucht verspreide zich door de
flat, jemig wat een meur. Er lagen een paar druppeltjes op de grond, waar
Amitsa in paniek was geraakt, en zelfs emmers sop, alle ramen open en uren
later was de stank nog niet te harden. Weer een leermoment!
| 7 juni
| 890
| Amitsa wordt met de dag groter en
sterker, en ondeugender. Haar nieuwste ontdekkingen zijn een WC-rolletje en
het kralengordijn. Verder vindt ze het leuk om haar muis in haar waterbak
te zwiepen. Het arme ding kan inmiddels al behoorlijk zwemmen! Gelukkig is
de muis hier ook heel gauw droog, met die hoge temperaturen. Het enige dat
je aan Amitsa merkt met de hitte van vandaag (39 graden), is dat ze wat
vaker een rustpauze neemt, maar voor de rest gaat ze als de brandweer. De
diarrhee is helemaal over, en ze maakt 2x per dag een hele set mooie droge
keutels. Ron de dierenarts vroeg er ook nog naar, en was zichtbaar tevreden
dat zijn advies (RC Intestinal) goed werkte. Met enige overredingskracht
accepteerde hij ook de bussen KMR en de zuigflesjes die we voor hem meegenomen
hadden. Hij wilde ze eerst niet aannemen, maar besloot later om ze aan enkele
mensen weg te geven die zich geen KMR kunnen veroorloven, of er niet aan
kunnen komen.
Inenten was er nog niet bij: Ron wil pas
enten als ze 3 maanden oud is. Voordeel is dan wel dat ze ruim over de kilo
heen is, en minder entreactie zal hebben. Sonja vroeg aan de assistente of
Amitsa ook nog tegen rabbis ingeënt kon worden. Het meisje vertrok geen
spier, maar toen Henk eenmaal uitgehikt was kon hij nog net uitleggen dat
het geen rabbis zijn, maar rabiës. Nu heb je hier aanzienlijk meer rabbis
dan rabiës, dus misschien was het al met al toch geen slecht idee
geweest. In ieder geval duurt de titertest hier veel minder lang dan in
NL: de uitslag is al binnen een week bekend. Enten op 1 juli, bloed nemen
na 3 weken, uitslag na nog een week, chippen, bezoek aan de staatsdierenarts
voor de gezondheidverklaring, en dan is ze in ieder geval helemaal klaar
als we weer naar NL moeten. Aangezien we in september een week of 6 in NL
blijven moeten we er rekening mee houden dat ze deze keer niet uit logeren
kan, maar mee moet naar NL.
| 4 juni
| 790
| Onze Tarzan ving gisteravond haar
eerste leeuw. Zoals gewoonlijk was ze de hele avond weer druk aan het spelen,
achter touwtjes, muis en balletjes aan, en opeens speelde ze heel enthousiast
met iets in een hoek van de kamer. Al het speelgoed lag in een andere hoek,
en dit speeltje vond ze extra leuk, want het sprong steeds weg. Toen Sonja
ging kijken bleek het een kleine kakkerlak te zijn, en heeft ze die een ferme
klap op de kop gegeven en opgeveegd. Gelukkig beginnen we al aardig aan
die beestjes te wennen, want die horen gewoon bij dit klimaat, ongeacht hoe
schoon en zorgvuldig we zijn. Zolang ze maar niet al te groot worden en
het bij een paar per maand blijft geeft het niks. En Amitsa gaat nog steeds
terug naar die hoek om dat leuke speeltje te zoeken.
We kunnen goed merken dat ze geleidelijk
weer aan ons en het huis went. Ze is al stukken relaxter, komt nu af en toe
lekker liggen kroelen zonder ons daarbij op te vreten, eet haar dieetbrokjes
als een dijker, en is weer bijna 100 gram aangekomen. De diarrhee is een
dag teruggekomen, en ze druppelde wat in de kamer, maar dat kan net zo goed
aan de nieuwe ontworm/anti-mijt/anti-vlooien kuur liggen. Vandaag was de poep
weer prima in orde, en we houden haar voorlopig even op de RC Intestinal.
Misschien gaan we met het woordenboek in de hand nog proberen Biogarde te
vinden tussen het gigantische zuivelaanbod in de supermarkt, want we lazen
in een reactie van ene Marja op het prikbord dat ze dat altijd te eten geeft
bij diarrhee. En we gaan morgen naar de dierenwinkel voor een reiskoffertje,
zodat ze volgende week naar de dierenarts kan voor haar eerste inentingen.
| 30 mei
| 700
| Terug in Israel! We gaan de eerste
middag gelijk naar Saskia om Amitsa op te halen. Amitsa dartelt meteen op
Sonja af, en begroet haar enthousiast. Wat is die kleine gegroeid!! Ze
is bijna 2x zo zwaar als toen we haar naar Saskia brachten, en het is opeens
een echte kitten geworden, met stevige poten en een lijf dat nu goed in
verhouding begint te komen. Ze rent door de kamer, springt alle stoelen
op en af, en speelt met van alles. Het gaat echt hartstikke goed met haar.
Saskia durft nu pas te vertellen dat ze toch wel wat zorgen heeft gehad,
toen Amitsa een paar dagen diarrhee had. Alles zat onder, inclusief
Saskia. Gelukkig heeft ze dierenarts Ron gebeld en die heeft haar geadviseerd
direct te stoppen met de kattenmelk en paté en tijdelijk alleen Royal
Canin Intestinal te voeren. Gelukkig is het daarmee geleidelijk aan over gegaan,
en sinds gisteren is de poep weer normaal. Misschien dat haar gewicht daardoor
ook naar verhouding iets te laag lijkt, maar we denken eerder dat de vorige
meting van 604 gram te hoog was. Het valt ook niet mee om zo'n wildebras
in een bakje op de weegschaal te houden. Amitsa heeft bij Saskia weer heel
veel nieuwe dingen geleerd: uit een bakje drinken, geen flesvoeding meer,
springen en spelen. Nadat alle spullen zijn ingeladen gaan we naar de flat.
Amitsa is nu duidelijk vreemd in dit huis, schrikachtig bij elk geluidje,
en heel voorzichtig alles onderzoekend. Maar ze speelt alweer dat het een
lieve lust is, ze valt op haar eten en waterbakje aan, en weet ook direct
de kattenbak weer te vinden. Dat gaat helemaal goed komen!
| 18 mei
| 604
| Saskia gebeld: alles gaat perfect!
Amitsa's gewicht schiet omhoog nu ze vast voer krijgt, en het is al ruimschoots
meer dan een pond poes. Het zou ook kunnen dat Saskia's bankstel wat zwaar
op de maag ligt, maar Amitsa heeft er in ieder geval geen last van. Het
begint al een echte kitten te worden, ze maakt verticale sprongen met alle
vier de pootjes los, en springt netjes van de bank zonder noodlanding te maken.
Wij zijn vandaag langs de dierenarts en dierenwinkel gegaan om KMR te bestellen,
en voor een complete uitzet aan vlooienspul, kammetje, speeltjes, pillenschieter,
stenen eetbakjes, tuigje, etc etc. Ongelofelijk hoeveel je in Nederland
aan kattenspullen kunt kopen, wat een weelde! De security op Schiphol zal
nog verbaasd opkijken!
| 15 mei
| 480
| Het gaat geweldig, zowel met Amitsa
als met Saskia. Amitsa huppelt achter Saskia aan het hele huis door, en
ze zijn de allerbeste maatjes. Als we 's avonds bellen ligt Amitsa op de
bank te slapen naast Saskia. Eten en drinken gaan prima, en haar gewicht
gaat in rechte lijn omhoog. Iedereen die bij Saskia op visite komt valt bijna
letterlijk in katzwijm van onze stoeipoes. Om het gemis enigszins
te verzachten kregen we een link naar een komisch filmpje met poezen die
doldwaze capriolen uithalen:
http://www.manzonderkop.be/post.do?id=26
| 11 mei
|
| Compleet zindelijk, en totaal
geen problemen meer met het grid. Wat een opluchting, want vanmiddag gaat
ze uit logeren. Bronwater, 20kg grid, brokjes, paté, dresseerhandleiding,
kattenmelk, doeken, de reusachtige bench: het is maar goed dat we een bestelbusje
hebben, anders was de verhuizing niet in één keer gelukt.
De dresseerhandleiding is nodig omdat ze opeens haar nieuwe slagtandjes aan
het testen is op onze vingers. Afleren te bijten valt niet mee, ofwel zijn
we te smakelijk, ofwel is ze net zo eigenwijs als haar baasjes.
Het afscheid zal niet meevallen na
deze intensieve weken. De komende 2,5 week zal haar dagboek dan ook uit
de tweede hand bijgehouden moeten worden, zonder nieuwe foto's, maar we
zullen proberen zo aktueel mogelijk te blijven.
| 10 mei
| 416
| Het gewicht gaat weer omhoog,
dus geen zorgen! En de kattenbak gaat geweldig. We zetten Amitsa nog wel
bewust op de bak na het eten, maar daar doet ze haar 'wee jobby' meteen
en helemaal zelf. Ze krijgt deze morgen ook haar eerste wormkuurtje (Exil
pasta). De hoeveelheid is een beetje op de gok, want we hebben geen 5ml
kittentube maar een gewone 10ml spuit, maar dankzij de draaistop gaat het
wel OK. Echt lekker vindt ze het niet, maar het geeft verder geen probleem
en ze eet daarna weer heel normaal. Wel gaat ze een keertje extra naar de
bak, waardoor de totale produktie van vandaag wel 6 sigaren bedraagt! Maar
geen diarree gelukkig.
's Avonds galloppeert ze door de hele
kamer heen, klimt tegen de bank op, springt er weer van af, maar merkt dan
dat haar tachat nog wat te zwaar is voor haar landingsgestel. Auw! gelukkig
zijn het maar melktandjes ;-)
| 9 mei
| 400
| 's ochtends weer een goede bak:
helemaal zonder hulp geplast en gepoept, en alles ondergegraven. Dat
lijkt er meer op. Veel meer, want het is weer een drol van jewelste. Waarschijnlijk
ligt haar hele dagelijkse gewichtstoename nu in de kattenbak, want voor
het eerst is het gewicht niet gestegen. Mogelijk is de weging van eergisteren
wat te hoog geweest en gisteren heeft ze wat minder melk op dan normaal.
Zal wel aan de overschakeling naar vast voer liggen, maar we gaan het heel
nauwkeurig in de gaten houden!
Logeermoeder Saskia komt kennismaken
met Amitsa, en ze vinden elkaar meteen aardig. Amitsa spint en speelt
met haar dat het een lieve lust is. We spreken af dat ze woensdag 11 mei
uit logeren gaat, dan hebben ze nog een dag om te wennen voordat we naar
NL vertrekken.
| 8 mei
| 380
| Als Amitsa de paté ruikt,
heeft ze eigenlijk al geen trek meer in de melk. Om 11:00 eet ze flink
wat paté, met als gevolg dat ze om 14:00 bij de volgende voeding
totaal geen trek meer heeft: geen hap paté, geen druppel melk.
Maar om 17:00 valt ze weer als vanouds op het eten aan. Kennelijk
kan ze zelf al bepalen hoeveel ze op kan.
Een ander wapenfeit: ze plast
zelfstandig op de bak met grid, nog wel onder toezicht. Vanavond maakt
ze zelfs op de bak haar eerste zelfstandig gedraaide drol, en nog wel
van gigantisch formaat. Helemaal zelf gemaakt: goed zo Amitsa, we zijn
heel trots op je. Zo trots, dat we proberen een paar filmpjes te maken met
de webcam en op de webpagina te plaatsen.
| 7 mei
| 380
| Weer een mijlpaaltje: Amitsa
eet haar eerste kip. Na het succes van de kaas proberen we of ze misschien
nog wat vaster voer lust. We doen een beetje paté in een bakje,
en dat wordt met grote animo verslonden. Goed zo! We krijgen weer nieuwe
tips van Marga en Dicky over de kattenbak, om toch maar zo snel mogelijk
te proberen op grid over te gaan. Nog voor we daarmee beginnen heeft Amitsa
haar eerste 'ongelukje': zo uit de bench rent ze onder de bank begint
te plassen. Dat was dus niet de bedoeling. We beginnen dus maar meteen
met het grid onder toezicht, maar de rest van de dag is het plassen nog
steeds handwerk.
| 6 mei
| 358
| ze wordt steeds groter en sterker,
en kattenbak training is een hele opgave want ze wil steeds uit de
bak springen. Vandaag gebeurt iets merkwaardigs: na het voeden en enig
masseren plast ze, maar als Henk haar terug in de bench heeft gezet
hoort hij nog geen minuut later miauwen: Amitsa staat tot haar enkeltjes
in de kattenpis (nou, ja, tikje overdreven, maar echt heel veel plas).
De krantensnipper kunnen het niet aan, en de rest moet door het toilet
gespoeld. Kennelijk is ze toch op haar privacy gesteld.
De kaas is weer dikke pret:
pootjes in de schaal, en dan proberen met je oren zoveel mogelijk kaas
op te vegen. En dan snel over de bank wegrennen, want dan zit lekker
alles onder de kaas.
| 5 mei
| 338
| Amitsa's eerste picknick: we
gaan met Marianne naar de krater bij Mitzpe Ramon, bijna 2,5 uur rijden
door de woestijn. In de koelkast van de auto wordt de kattenmelk koud
gehouden, vuilniszakken, wetties, keukenrollen, we zijn maximaal voorbereid.
De nog ongebruikte grote kattenbak dient tijdelijk als reiskoffer, met
extra veel handdoeken en uiteraard haar bot. Toch zijn we bang dat
we binnen 5 minuten weer retour moeten als ze in paniek raakt van het
autorijden. We zetten de 'reiskoffer' op de achterbank, en na 2x mauwen
valt ze prompt in slaap. Onderweg stoppen we voor haar eerste 'picknick'.
Eerst vindt ze die geluiden, wind en vogels maar vreemd, maar ze valt
weer op haar fles aan en heeft het prima naar haar zin. Op de parkeerplaats
in Mitzpe vallen voorbijgangers helemaal in katzwijm als ze Sonja Amitsa
zien voeden. Een omaatje komt langs: "I really appreciate what you are
doing". Dank u mevrouw, maar het is echt geen opgave: het is gewoon een
geweldige ervaring. En over dat autorijden hoeven ons ook geen zorgen
meer te maken: ze vond het helemaal OK. 's Avonds krijgen we weer een mailtje
van Marga: ze heeft nieuwe foto's van Amitsa in haar dagboek gezet, want
er blijkt enorm meegeleefd te worden in Nederland.
| 4 mei
| 320
| Nieuwe test met de cottage
cheese: eerst voorzichtig een paar likjes van een vinger, dan ontdekt
ze het schaaltje, duikt erop af, zet beide platvoeten midden in de kaas
en begint enthousiast te likken. Vijf minuten later is Amitsa geen
lapjeskat meer, maar een sneeuwtijger: ze zit tot over haar oren onder
de witte kaas! Maar lekker dat ze het vond!
Ze is nu ruim over de 300
gram, en zuigt steeds harder aan het flesje. We gaan over op elke
drie uur voeden, en dat blijkt geen invloed te hebben op de hoeveelheid
melk of op het slapen. Het lijkt er dus op dat we daar goed mee zitten. | 3 mei
| 308
| Amitsa is weer heel hups vandaag,
spelen, rennen, jagen op stukjes papier, en ze komt nu ook echt aangedarteld
als je haar roept. Ze springt al zelfs een stukje tegen je op. Marianne
heeft de hulpgoederen uit Nederland meegenomen: een reusachtige bus kattenmelk,
een zuigfles met 4 rubber spenen, en een tube ontwormingsmiddel. Dat
wordt nog even rekenen, want de dosering is 1 milliliter per 2 kilogram
poes. Maar we wachten nog even tot ze een weekje groter gegroeid is.
Na al dat geren en gespeel valt ze steeds als een blok in slaap. Ze woont
nu in een nieuwe kooi, om alvast te wennen voor als we naar NL gaan
en ze uit logeren gaat. Het is eigenlijk een hamster of konijnenkooi,
en het kostte ons grote moeite aan de winkelier uit te leggen dat de
poes daar vast niet onder gebukt gaat. Maar nee: konijnenkooien zijn
voor konijnen, en niet voor poezen. Gelukkig zijn we nog net iets eigenwijzer,
al zoeken we nu nog een bestemming voor een loopmolen en een drinktuutje.
De kooi is zo gigantisch groot dat de open kattenbak er ruimschoots bij
kan, kan ze in alle rust en privacy stiekem oefenen.
| 2 mei
| 296
| Na het eerste succes met de
smeerkaas, moest Amitsa daar de volgende keer helemaal niets van hebben.
We proberen nu het advies van Ron, met "cottage cheese". De eerste
keer wildenthousiast, de tweede keer totaal niet. We houden vol. De
poeperij gaat nog steeds prima, gisteren een beetje weinig, maar vandaag
haalt ze weer een ruime voldoende. Het is nu 3 dagen geleden dat ze die
kattenbaksteentjes ophapte, en we beginnen te hopen dat ze ze toch niet
heeft ingeslikt. Het gewicht stijgt voorspoedig, en we zitten nu al bijna
op 100ml melk per dag.
Marianne neemt morgen
nieuwe kattenmelk mee uit Nederland, plus een nieuw flesje en een
wormenkuurtje, want daar staat tenminste een voor ons leesbare gebruiksaanwijzing
op.
| 1 mei
| 280
| Ruim een half pond poes, op
haar eerste vermaanddag (ja, ja, 1 maand oud!) Ze is superspeels vanmorgen.
Weer iets nieuws geleerd: ze springt met één vloeiende
beweging zomaar uit de kattenbak. Nu maar hopen dat de volgende les
gaat over het uitvoeren van een geslaagde landing: ze vergeet haar landingsgestel
nogal eens, en valt dan pardoes op haar snufferd. Uit de kattenbak
springen was eigenlijk niet de bedoeling, maar wel leuk om te zien.
Volgende keer moet ze eerst "werken" voor de "fun".
Weer een uitvoerige
mail van Marga, met de tip om de steentjes in de kattenbak tijdelijk
te vervangen door krantenpapier. Goeie tip Marga, het werkt, en
we laten haar nu weer met een gerust hart in de bak rondschoeperen.
Marga heeft ook Dicky geconsulteerd over het gewicht van Amitsa, en
ondersteunt onze intuitieve keuze om Amitsa te blijven behandelen
en voeden naar gewicht en niet naar leeftijd. Alleen dat nachtelijke
voeden lukt nog niet helemaal, en Marga is daar ongerust over. Marga,
we doen echt wat we kunnen!
's Avonds komt Evelyn
met Rivka en Natan op visite. Misschien gaat Amitsa over 2 weken
tijdelijk bij hen logeren, want dan moeten wij even terug naar Nederland.
| 30 april
| 268
| Na de 2de voeding een heel
stuk "op onderzoek" geweest. Ontdekking: je kunt ook leuk óm
de doos heenlopen, i.p.v. er in. Het lopen gaat doelbewuster en sneller.
Vandaag zien we voor het eerst jaaggedrag: ze reageert fel op dingen,
slaat af en toe een pootje uit, en springt kleine stukjes. We merken
niets van mogelijke problemen met de kattenbakvulling, en "all systems
are go....". 's Avonds krijgen we een mailtje van Marga dat Amitsa
op haar weblog staat: met foto en het hele aandoenlijke verhaal.
Bedankt Marga! Je
wuift ons iets teveel eer toe, maar we zijn heel trots op die vermelding.
| 29 april
| 248
| De kussentjes op haar voeten
groeien voorspoedig, en vandaag is heel duidelijk te zien dat ze
nagels nu kan intrekken en uitslaan. Weer een mijlpaal: Son zet haar
vandaag elke dag even in de kattenbak om eraan te kunnen wennen. De
eerste keer loopt ze alleen wat rond, de tweede keer helpt Son haar
met plassen, en bij de derde keer drentelt Amitsa een paar keer de bak
rond en begint spontaan te plassen zonder enige massage!
's Middags loopt
ze opeens op de tenen van haar achterpootjes, en niet meer op
het hele onderbeen. Van plezier maakt ze haar eerste sprongetje,
schrikt zich een aap, en blijft een tijdlang doodstil op de grond
leggen: he, he, is me dat een ervaring!
Later op de avond
lukt het zelfstandig plassen op de bak nog een keer, maar wel
duwt ze haar snoet opeens in de steentjes en hapt er een paar op.
Daar zijn we niet blij mee. We hadden al gelezen dat dit kon gebeuren,
en dat het het beste was om zo fijn mogelijke kattenbakvulling te
gebruiken, maar dat moet dan ook nog maar verkrijgbaar zijn. We hebben
uiteindelijk gekozen voor ouderwetse kleine steentjes, die niet klontvormen.
Toch gaat het nog mis. Hopelijk komen ze er op de natuurlijke wijze
weer uit, maar lekker zal dat niet zijn voor haar. Kennelijk is ze nu
wel in staat om zelf wat op te likken, en met een heel klein beetje smeerkaas
aan één vinger proberen we dat: ze likt van enthousiasme
ook de andere vier vingers erbij af. Ook een leuk spelletje:
je via je nagels aan de handdoek optrekken, goed voor de armspieren!
| 28 april
| 240
| Amitsa knapt zienderogen op:
ze is weer tierig, poept de hele dag, grijpt voor het eerst zelf
haar flesje en naar een bewegende vinger. De ogen zijn veel beter en
hoeven niet meer opengescheurd te worden. Er zit nog wel vuil in,
maar dat wordt minder. We kunnen voor het eerst de irissen zien, en
het lijkt er een beetje op dat ze misschien groene ogen krijgt. We gaan
wat minder vaak voeden (2,5 uur) en geven wat meer kattenmelk, tot zo'n
80ml per dag. Ze slaapt steeds netjes door tot de volgende voeding,
dus dat lijkt heel goed te gaan.
We gaan naar
Limor voor een eerste kattenbak om de training te starten, want
Ron heeft ons een beter standje geleerd om haar te laten plassen/poepen
en dat is gelijk een goede voorbereiding voor de training. Meest
simpele grit gekozen (dus zonder parfum, klontermiddel (+ anti
klonter zodat je het in het toilet kan mikken later!!!) en silicone-spul).
Like Aragorn said:
"there is always hope". Henk maakt een begin met dit dagboek op
internet. | 27 april
| 220
| 's Ochtends is ze heel timide
en stil, kan niet plassen en jankt als we proberen ontlasting
op te wekken met massage. Drinken doet ze nog wel, maar weer geen
poep. We zitten behoorlijk in de frut. Sonja heeft het internet
al afgestruind en de meest afgrijselijke kattenziektes met opgezwollen
buiken gevonden. We rijden om half negen naar de dierenarts, maar
die blijkt in deze vakantieweek (Pesach) alleen 's avonds te werken.
Thuisgekomen blijkt de doos helemaal onder gepiest te zijn: gelukkig
dat werkt in elk geval nog! De rest van de dag houdt ze goed vol, en
als eindelijk de dierenartspraktijk open gaat, is Ron onder de indruk
en helemaal niet ontevreden. Hij onderzoekt haar en constateert geen
blokkades, dus dat is goed nieuws. Voor alle zekerheid krijgt ze een
enema. Ron wil het restant aan ons meegeven, maar kijkt dan nog eens
naar die gigantische tube en dat hele kleine holletje, en besluit om
dat toch maar niet te doen. Na een half uurtje en heel veel masseren
begint het te werken: Sonja ontvangt weer een nieuwe sigaar. Daarna
is Amitsa weer veel vrolijker en aktiever. Ron heeft nu ook oogdruppels
voorgeschreven met anti-biotica. Het gewicht is nu gelukkig weer wat
normaler. Draait voor het eerst haar pootjes in.
| 26 april
| 214
| Weer de hele dag geen poep,
buik wordt hard en gezwollen. We beginnen ons toch wel ongerust te
maken, en minderen de hoeveelheid melk wat. 's Avonds blijkt het
gewicht ineens 28 gram te zijn toegenomen, dat is niet normaal.
| 25 april
| 186
| Ze zuigt zo hard aan haar
speentje, dat het hoorbaar "plop" doet als we het lostrekken. Ze drinkt
eigenlijk wat teveel per dag voor haar gewicht, maar aan de andere
kant is haar gewicht weer veel te laag voor haar leeftijd. Moeilijke
beslissingen! Verder weer lekker rondgestapt in de kamer. We vinden
wel dat haar buik naar verhouding veel te groot is voor de rest
van het lijf.
| 24 april
| 174
| 2 Sigaartjes gepoept. Oogproblemen
worden wel steeds erger: een paar keer per dag moeten
we haar oogleden met flink wat kracht opentrekken en dan komt er
onmiddellijk een hoop pus uit.
| 23 april
| 162
| 14 Gram! Die nieuwe melk
doet echt wonderen. We laten haar weer lopen, en dat gaat ook opeens
veel beter: de achterpootjes blijven nu al redelijk onder haar lijfje.
Ze is ook veel sneller en actiever.
| 22 april
| 148 !!
| Wauw: 12 gram erbij in één
dag. Ze drinkt ook heel goed, en wil eigenlijk meer dan de 5ml
per keer die we geven.
| 21 april
| 136
| Gewicht nog steeds gelijk,
en die druivensuiker erbij vindt ze toch maar zo zo. Dat kan ook komen
doordat de eerste tandjes doorkomen: er zitten wat bloedplekjes
in haar bekkie, en ze heeft duidelijk geen zin in de speen.
's Avonds nog maar een keer naar de
dierenwinkel van Limor. Van de bestelde 24 bussen Gimpet Cat-milk
is er eentje aangekomen, en die heeft Limor voor ons vastgehouden.
Nu nog een goed mengsel maken, en dat valt niet mee, want de gebruiksaanwijzing
is alleen in het Ivriet en het Duits, en met allerlei vage hoeveelheden
als eetlepels water en theelepels poeder, en daarbij gewichten
die totaal niet kloppen. Na heel veel wegen, meten en improviseren
blijkt dat we gewoon het maatlepeltje van de Similac kunnen gebruiken,
in precies dezelfde verhouding. Amitsa valt met grote animo aan op
de nieuwe melk.
| 20 april
| 136
| Amitsa haalt ons met haar
nog niet-intrekbare nageltjes helemaal open, dus Son haalt een speciaal
nagelschaartje en knipt de uiterste puntjes van haar nagels bij.
Vind ze helemaal niet erg: blijft gewoon doorluieren. Gewicht
schiet niet erg op, dus proberen we druivensuiker (speciaal voor
babies) aan de melk toe te voegen om wat extra energie te geven. Ze
lijkt dat wat lekkerder te vinden.
| 19 april
| 136
| Goed gegeten, gepoept, en
ze begint wat te spelen (graaien naar je vingers). Het lijkt ook alsof
er al oogkontakt is, hoewel ze niet reageert op dingen die bewegen
en ze zich vaak te pletter loopt tegen de wanden van haar doos. Langs
gaan en/of bellen, het mag niet baten; de kittenmelk is nog steeds
niet binnen, het was beloofd, maar de groothandel had puppy-melk
gestuurd. Nu wordt een andere toeleverancier een kans
gegeven.
| 18 april
| 134
| Goed gegeten, en gepoept.
We proberen haar wat te laten lopen op de tegels, maar ze kan haar achterpootjes
niet onder haar lijfje houden. Als een pluizige kikker hopt ze
in het rond om af een toe bij te komen op de badhanddoek met wat
meer grip. Later vind Sonja op een website dat dit een veel voorkomend
verschijnsel is, ook wel "zwemmertje" genoemd. Gaat vanzelf over.
| 17 april
| 130
| Goed gegeten, beetje poep. | 16 april
| 128
| Goed gegeten, geen poep.
| 15 april
| 126
| Goed gegeten, geen poep.
| 14 april
| 125
| Goed gegeten, veel poep.
Henk rijdt alle vier de dierenspeciaalzaken in Eilat af om te kijken
of ze misschien nog kattenmelk hebben of een beter flesje, maar
geen succes.
| 13 april
| 122
| Weinig gegeten, veel poep
en veel slapen.
| 12 april
| 120
| Al drie dagen niet gepoept,
we maken ons flink zorgen. Iedere keer weer masseren en dan aan
het eind van de middag lukt het eindelijk!
| 11 april
| 116
| Een weegschaal gekocht, we
wegen haar 's avonds na de laatste voeding. Deze tip hebben
we van Marga gekregen. Marga heeft een hele lieve e-mail terug geschreven
na onze "heel veel dank" e-mail over de website van Dicky.
| 10 april
|
| Terug naar Ron de dierenarts:
hij is blij en verbaasd dat ze nog leeft. Ze heeft wel last van
vuil uit naar ogen, en hij adviseert dat te reinigen met wat natgemaakte
watten. En in afwachting van de speciale melk met de baby-formula
door te gaan. Zullen we haar dan toch maar alvast een naam geven?
Het wordt Amitsa. De speurtocht naar een goed zuigflesje wil niet
lukken, diverse speentjes geprobeerd maar de qualiteit is bar slecht.
We hebben wel een kroel voor haar gekocht; een heel groot bot van
hele zachte stof. De kroel wordt direct geaccepteerd als surrogaat
zusje.
| 9 april
| 105
| Ze begint een blije baby
te worden. Kan intens tervreden spinnen, gapen en zich lekker strekken.
Haar oogjes (één nog steeds dicht) blijven wel vies,
maken ze bij iedere voeding schoon. Een weegschaal geleend bij de
buren. Ze blijft goed drinken en plassen. Naast de doos plaatsen we
de keukenklok van Ikea, deze tikt lekker hard en het schijnt rustgevend
te werken.
| 8 april
|
| 's Ochtends vroeg naar supermarkt
om geitenmelk te kopen (lactose arm) en lactosevrije Similac
poedermelk voor babies. Gaat qua drinken iets beter maar niet van
harte. Het ingedroogde navelstrengetje laat spontaan los. Dierenarts
bezocht, hij probeert het ook met allerlei flesjes en melk, vind haar
niet erg slim, en geeft ons zijn eigen flesje mee. Hij belt nog naar
de dierenspeciaalzaak, maar die zitten al geruime tijd zonder kattenmelk
(speciale melk ter vervanging van echte moederpoes-melk). Hij adviseert
de poedermelk te blijven proberen, en zondag terug te komen om te zien
of het werkt.
's Avonds hapt
poesje ineens toe en slobbert 5ml naar binnen: het begin is er.
We flessen haar tussen 06.00u en 23.00u om de twee uur. 's Nachts
redden we dit echter niet, wel een extra kijkje/voeding om 03.00u.
| 7 april
|
| Gevonden in autowrak in parkeergarage
onder de flat. Poppeflesje en Materna baby-formula gehaald,
maar ze wil deze melk niet drinken. Poept en plast na het masseren
(gelukkig) direct. Met een vochtig washandje maken we haar schoon
en het is gelijk een lekkere massage. Website van Dicky over o.a. moederloze
kittens gevonden met essentiële informatie. Met een eigen
"dekentje" met een warme kruik eronder in een doos zetten we haar
in een rustige kamer en zo gaat ze bij ons haar eerste nacht in.
|
.
|
Enkele ervaringen:
- 's avonds zaten we opeens met een heel jonge kitten
in huis, en heel veel vragen over hoe we haar moesten voeden en verzorgen.
Internet blijkt dan een gigantische hulp. Vooral de webstek van
Dicky (
http://www.geocities.com/turbo502002/index.html
) heeft ons de eerste weken op het goede
spoor gezet, met duidelijke informatie over gewichten, hoeveelheden
etc. etc. Toen we een bedankje stuurden naar de web-master
Marga de Boer, reageerde die enthousiast en stuurde ook nog allerlei
tips. Dicky en Marga: heel erg bedankt, mede namens Amitsa.
- De dierenarts was heel stellig: alleen kattenmelk
is goed voor kittens, alle andere melkprodukten zijn slecht. Verder
adviseerde hij om niet teveel te experimenteren: één
soort melk blijven proberen, dan went ze daaraan. Dat klopte inderdaad:
het duurde bijna een dag, elke 2 uur opnieuw geprobeerd, maar
uiteindelijk accepteerde Amitsa de babymelk en dronk daar redelijk
goed van, zo'n 5ml per keer.
- Op grond van waarschuwingen tegen het hoge lactose
gehalte in melk, zijn we begonnen met lactose-vrije baby poedermelk
van Similac. Of dit achteraf zo'n goede keuze is geweest, betwijfelen
we nu, want Amitsa groeide nauwelijk. De eerste dagen ging het
gewicht met ongeveer 2 gram per dag omhoog, in plaats van de 10
gram die je gemiddeld kunt verwachten. Nu was ze voor haar leeftijd
al vrij klein, dus wisten we niet of dit normaal was. Echter, toen
na 2 weken de eerste bus kattenmelk arriveerde, schoot het gewicht
met bijna 14 gram omhoog. Ze dronk er ook veel gulziger van.
- Als de enige bus kattenmelk in Eilat voortijdig op
raakt, en een nieuwe bestellen weer 3 weken gaat kosten, dan gaan
we wat simpele 'glop' recepten proberen van een Amerikaanse website:
http://www.hdw-inc.com/glop.htm
- waarom hebben zuigflesjes tegenwoordig siliconen
spenen? We hebben 6 spenen verprutst in de pogingen er een gaatje
in te krijgen. Gaatje prikken gaat nog wel, maar het materiaal
sluit direct weer zo grondig af dat de kleine muis er geen druppeltje
uit kreeg. Uiteindelijk toch maar de oude rubberen speen gebruikt!
- Kudos voor Ron Aviv: oftewel onze complimenten voor
de dierenarts hier in Eilat. Hij komt een beetje stuurs en kortaf
over, maar heeft ons al veel geleerd, Amitsa al drie keer onderzocht
en behandeld, en weigerde elke betaling ervoor.
|
|
