Van tiener, via volwassen, naar bejaard en hoog-bejaard.
Amitsa's dagboek is na afloop van ons Eilatse avontuur in de vergeethoek geraakt: er was tenslotte minder aanleiding om het thuisfront
op de hoogte te houden. Voor mietsie ging het leven z'n gangetje, en daar was ze heel tevreden mee.
Lekkere hapjes en snoepjes op z'n tijd. We hebben in die 10 jaar nog stapels foto's van haar gemaakt, maar meestal in variaties op
haar favoriete standje, zoals hier snurkend in haar torentje.....
...hoofd warm en voeten koel...Amitsa slaapt het liefst onder een doekje. Om dat te bereiken keek ze ons aan, en gaat dan
demonstratief met haar pootje in het doekje harken: hé baas, schiet eens op.... ik wil eronder....
....en als ze dan wakker wordt kan ze er heerlijk appelig bij kijken.......ET phone home....
Onze schrokop schranst hele bakken brokjes naar binnen, maar kotst die vervolgens ook weer uit: maat houden is er niet bij. Daarom
heeft ze enkele vertragende voerstations: een "panfluit" met 3 buisjes waar ze aan moet draaien om er een brokje uit te krijgen, en
op de achtergrond de "UFO" waar ze uit elk gat een paar brokjes kan hengelen. Dat werkt redelijk, al is ze eigenlijk veel te slim
voor die dingen: ze kan de buisjes zelfs ondersteboven laten balanceren zodat ze vanzelf leeglopen....
Halloween: Sonja heeft een toepasselijke pompoen gesneden.
een leuk filmpje van het ochtendritueel: elke morgen na het ontbijt wordt Henk besprongen voor een uitgebreide knuffel...
En dan is het opeens 2020 en besluiten we de herrie in de binnenstad achter ons te laten en een huis met tuin te zoeken in
een dorp in West-Brabant. Morgen komen de verhuizers, maar Sonja is alvast vooruit gereisd met Amitsa om haar te laten wennen en
tijdig te kunnen opsluiten als de sjouwers in- en uit gaan lopen. De autoreis gaat redelijk goed, slechts een paar mauwtjes. Waarschijnlijk
is ze dankbaar voor de airco in de auto, want het is al een week lang 35 graden en meer.....
Torentje is gearriveerd, de rest van de meubels ook, en uiteraard het lapje om onder te liggen.... zo te zien kan ze wel wennen
aan haar nieuwe stekkie.
we beloofden een huis met een tuin.... en die kreeg ze ook. Als ze niet slaapt ligt ze te mekkeren naar de talloze kauwtjes,
merels en mussen die de tuin bezoeken. Er lopen 's nachts ook buurtkatten door de tuin, en
omdat ze niet meer gevaccineerd is laten we haar niet naar buiten gaan. Bezoeken aan de dierenarts waren nogal traumatisch,
zowel voor haar als voor ons, om over de dierenarts maar te zwijgen ;-) dus daar zijn we maar mee gestopt.
oh wat een oepie is het toch.....
Nog een lekker plekkie: bij het voorraam in de vensterbank. Ze is inmiddels wat stram en springt niet meer zo gemakkelijk, dus bij
alle vensterbanken staat nu een trappetje. Dat werkt prima en hoort een beetje bij deze levensfase: ze is tenslotte al flink bejaard.
Deze plek heeft elke middag en avond zon, en dat is dus wel toepasselijk: huize avondzon.
