Jaaaa, gelukt: de traditionele foto van een bezoek aan de Dode Zee: half
boven water dobberend omdat het water er zo ontzettend zout is. Amitsa oefent
hier de rugslag, heel voorzichtig om niet te spetteren want het water smaakt
ontzettend goor en brandt in je ogen.
| 
Amitsa's eerste wandeling buiten: op de flat is ze, afgezien van het
balkon, nog niet echt buiten geweest. In het vakantiehuisje bij het meer
van Galilea doen we haar tuigje om, en gaan tegen zonsondergang de tuin in.
Amitsa loopt nog een beetje met een holle rug, maar vindt het allemaal ontzettend
interessant.
|
Lekker schoeperen door de tuin, en kijken naar de vogels en de bromvliegen.
Amitsa vindt alles in de tuin fantastisch, tot ze in haar pootje gebeten
wordt door een grote mier. Een ijselijke gil, en als een raket gaat ze ervan
door tot de lijn van het tuigje strak staat. Henk grijpt haar snel bij haar
nekvel en neemt haar mee naar binnen, waar ze een kwartier nodig heeft om
van de schrik te bekomen, aldoor likkend aan haar pootje. De beet heeft verder
gelukkig geen vervelend gevolg.
| 
Vliegles: onze aeronautische poes is alvast aan het oefenen voor de terugreis.
We gooien haar hoog in de lucht, waarna ze neerploft op het zachte
dekbed. ze vindt het heerlijk, want ze blijft ervoor terugkomen. Zo komt
de speciaal gekochte beddensprei (om te voorkomen dat ze het beddengoed op
de vakantie-adressen kapot trekt) toch goed van pas! Verder beschikt
madam over een plastic tas vol met eigen speeltjes; waaronder ook het
balletje wat ze van Rivka heeft gekregen.
|
Aan boord van de vrachtboot van Haifa naar Piraeus (Griekenland).
Amitsa trekt zich helemaal niets aan van het rollen en stampen van de boot,
maar de herrie van de ventilatoren en de bulderende wind is net wat te veel.
Ze houdt zich daarom opvallend vaak op in de buurt van de reddingsvesten!
|
Wauw, dat is nog eens een uitzicht! Gelukkig geen vliegende
vissen gezien deze keer, anders was ze er achteraan gesprongen! Het dek van
het schip en van de hut was nogal goor, en als er een eng geluid klonk sprong
Amitsa direct tegen ons op. Allemaal zwarte katteprintjes op onze witte T-shirts:
we zagen er niet uit!!
|
Uitstapje aan boord van de ferry van Griekenland naar Italië.
Amitsa begint steeds meer te wennen aan herrie, en de loeiende ventilatoren
plus het onweer boven de bergen van Igoumenitsa doen haar weinig. Alleen
als er spelende kinderen langsrennen zoekt ze steeds haar reismandje op.
|
Jemig: dat is hoog? Hoe kom ik nou bij die vissies?
|
Onze kroegtijger voelt zich helemaal thuis in de bar aan
boord, en krijgt veel belangstelling ("Mochte ich bitte streiglen?"). Er
komt ook een Franse mevrouw langs die haar kat aan boord heeft. Het is net
als met honden: je hebt meteen aanspraak.
|
Amitsa neemt nog een slaapmutsje in de hut: ze heeft haar
eigen drinkbekertje, zodat we kunnen zien of ze wel voldoende water binnenkrijgt
onderweg. Met haar drinkbakje in de kooi wil ze nog weleens de was doen,
vandaar......
|
"Whose is that pussy in the window?" ..... Amitsa poseert
in het raam van hotel Heilig Kreuze in Hall in Tirol, vlak bij Innsbruck,
met de Alpen op de achtergrond. Geen enkel hotel had problemen met de poes,
zelfs zonder dat we de bench hadden laten zien. Amitsa ging wel steeds de
bench in als wij weggingen, om te voorkomen dat ze de gordijnen en dekens
zou ruineren.
|
De poes en de ezel doen aan een wedstrijdje staren: wie kijkt het eerst weg? De ezel wint .....
|
Alpenpoes: dit is de allereerste keer dat Amitsa gras ziet,
en ze vindt het heerlijk: met elk bewegend sprietje moet gespeeld worden,
en het stikt er van de krekels die zo leuk wegspringen als ze er met haar
pootje naar mept.
|
Onderweg naar Nederland moet ze nog een keertje bijtanken.
Het bekertje stond toevallig even in de cardanische houder op het dashboard,
dus daar moest op gedronken worden. Sonja maakt gauw een foto, tot grote
ontsteltenis van alle andere auto's die prompt langzaam gingen rijden.
|
Het is haast niet te geloven dat het zo'n mauwdoos was
op de eerste helft van de reis. Amitsa vindt het nu opeens heerlijk in de
auto, staat nog net niet te kwispelstaarten als we weg gaan, en ligt heerlijk
te maffen op de achterbank of op schoot bij de bijrijder.
|
Een heel speciaal kado van oma staat op haar te wachten
bij thuiskomst: haar eerste echte krabpaal!!! Na even de kamer en de trap
verkend te hebben, valt ze aan op het glimmerballetje, en speelt ermee tot
ze puffend in slaap valt. Zo zijn de luie kilometers van de lange reis er
weer afgetrimd. Alle eerdere pogingen om haar aan krabdingen te laten krabben
werkten niet, maar met deze paal heeft ze het in een oogwenk door
|
