De winter in Eilat is dit jaar nogal fris, ook omdat de nieuwe flat nogal koud is. Als de balkondeur opent gaat rent Amitsa enthousiast
naar buiten, schrikt van de wind, en holt zo mogelijk nog harder weer naar binnen. Als we even op het balkon uit de wind en in de zon
zitten, vindt ze het met haar dunne bontjas toch nog wel nippy, en zoekt snel de warmte op.
|
Je hoort haar bijna denken: "Mamma, was opa ook een ijsbeer??? Nee?? Waarom heb ik het dan zo koud?"
|
We maken het huis extra gezellig met kaarsen, en ook de Ikea kroonluchter aan het plafond gaat aan.
De originele Ikea kaarsen zijn echter op, en het juiste formaat kaarsen is hier nergens te krijgen.
Als we eindelijk een pakje vinden dat een beetje past, blijken die krengen zo ongelofelijk te druipen dat ze in een kwart van de
tijd helemaal opbranden, en de helft van het kaarsvet ligt op de grond. Amitsa is de eerste die dat leuke gespetter ontdekt.
Nu heeft ze twee kale plekken naast haar oortjes, en ze had het al zo koud ;-). |
Even laten zien hoe lang ze al is. |
Zou Amitsa dan toch herbivoor zijn? Als we sperzieboontjes doppen jat Amitsa er altijd een uit de pan en speelt er urenlang mee.
En als de koelkast opengaat is ze er als de kippen bij om een takje koriander te snaaien. Dat spul heet hier cousbara,
en Amitsa luister nu ook (niet) naar de bijnaam "poesbara". |
Geef haar een takje cousbara en je hebt er geen kind meer aan. |
