Amitsa heeft weer een retourtje Nederland achter de rug. Op vliegveld Uvda probeert ze even of het Bedoeinen leven haar bevalt.
Hmmmm, ligt wel lekker, die kussens. Dat tuigje is lastig, maar moet toch aan want als er herrie is gaat ze er vandoor. En
het beschermt de medepassagiers die allemaal even komen aaien. Meneer, ze bijt hoor. Neueue hoor, mij niet, ik ben gewend aan
katten. AAAAAIIIII!!!!! Zie je nou wel.... ;-).
|
Terug in Eilat moet ze toch wel even wennen. De eerste weken eet ze slecht. Misschien de warmte, misschien vindt ze het eten
uit blik hier niet zo lekker, en het zal ook wel meespelen dat ze dit huis nog niet gewend is. Ze was tenslotte nog maar amper een
week hier voor we naar NL vertrokken. Gelukkig is ze toch al gauw gewend, en ligt lekker asociaal te rekken en te maffen in de poezentrapeze.
|
De 'klimboom' vindt ze geweldig. In drie grote sprongen naar de top, en soms met een reuzesprong weer naar beneden.
Niet altijd bedoeld, want ze rent soms zo enthousiast omhoog dat ze doorglijdt en er weer aftjoept. |
Raar standje om te spelen, toch wel handig om zo lenig te zijn. |
Sinds de oorlog in Libanon is losgebarsten ligt Amitsa opvallend vaak te slapen in haar reiskooi. Klaar voor evacuatie?
Zal wel meevallen, want hier is het nog steeds rustig. |
Ook een lekker koel plekje: slapen in de wasbak. Urenlang lag ze hier als een drolleke in een pispot... |
De wereldkampioenschappen voetbal zijn aan de gang, en heel Nederland is in de ban van de Wuppies. Hier zijn die uiteraard
niet te krijgen, en in Nederland al ras uitverkocht, maar Henk's moeder flanst er zelf eentje in elkaar, en stuurt die per
post op. Er hangt zelfs een naamkaartje met "Amitsa" aan. Dat vindt ze echt geweldig. Binnen de kortste keren wordt arme
wup de hele flat doorgemept, en overal liggen oranje draadjes. |
Amitsa komt Henk even helpen in zijn knutselhok. Typische gevalletje van "sleeping on the job".
|
Het klimaat hier nodigt uit om rokken te dragen. Amitsa is het daar helemaal mee eens....
|
Hoewel de nieuwe flat nu vrijwel OK is, heeft de vorige bewoner zijn sporen achtergelaten en moet er heel wat afgesopt worden.
Amitsa helpt een pootje mee met het schrobben van de deurstijl.
|
Raar hoor dat die mensen altijd op de bovenkant van de stoel willen zitten: de onderkant slaapt veeeeeel lekkerder!
|
Toen Amitsa zo ziek was in haar eerste paar weken, beloofden we haar dat ze de hele bank mocht slopen als ze erdoorheen kwam.
Dat was niet aan dovemansoren gezegd: Amitsa teigert er lustig over heen. De handdoek trekt ze helemaal aan rafels, en in plaats
van er lekker op te gaan liggen, ligt ze er liever onder. Heerlijk eigenwijs, precies een poes voor ons...
|
Amitsa op weer een ander vliegveld: Ben Gurion airport, bij Tel Aviv. Samen met Henk verkent ze de wachtruimte. Verbaasde blikken alom:
je ziet bij de voorbijgangers steeds het kwartje vallen: hee, daar loopt iemand met een klein hondje. Raar hondje. Waaaaat: het is een poes!
Amitsa is heel nieuwsgierig, gaat van hot naar her, en krijgt het alleen op haar heupies als een dame op naaldhakken langs komt klik-klakken.
|
We moesten op 22.00u vertrekken, en 6 uur wachten op Ben Gurion, en zouden pas om 12:00u thuis in Nederland zijn. Amitsa kan moeiteloos
wel 12 uur lang haar natuurlijke behoeften ophouden, maar dit werd wel erg lang. Sonja stak een kartonnen doos, vuilniszak en een zakje
kattenbakgrid in de handbagage, en improviseerde op een rustig plekje op het vliegveld een kattenbak. Amitsa ging erop, meteen weer eraf,
erop, eraf, erop, eraf, en zo nog tien keer, maar na een uurtje begon ze blij te graven en deed een grote plas. Wat een bereisde poes is het toch.
|
