|
fotoblad 30 |
Vicky en Mario slaan hun handen warm tijdens hun allereerste optreden, voor het stadhuis tijdens koninginnedag. En dat is
maar goed ook, want oh, oh, wat is het verschrikkelijk koud. Desondanks dendert de grote groep base- en andere drums er heerlijk op los. |
Amper 5 dagen later is het opeens zalig weer, zo warm dat we op het terras kunnen barbecuen. We halen de originele Israelische
mangal tevoorschijn, die we op weg naar Nederland hebben gekocht in Arad, voor wel 6 euro! De Hepi kooltjes vinden het echter
nogal frisjes hier, en branden maar moeizaam. Met veel geduld en niet te vroeg naar bed smullen we er toch heerlijk van. |
Het is voorjaar, dus tijd voor een flinke bos tulpen. |
En wat te denken van de rozen in onze eigen achtertuin? Ze leden jarenlang een kwijnend bestaan, maar het extra zonlicht
dat ze krijgen nu de boom is gesloopt, doet wonderen. |
We zoeken Angelique en Marcel op, in Zeeland. Angelique is net als Sonja behept met het dameszadel virus, en ze reden
vaak samen op de Roosberg. |
En Eilatse vrienden komen ons in Dordrecht opzoeken, om de stad te verkennen. We maken een lange stadswandeling op zaterdag,
en gaan met de fluisterboot door de Voorstraathaven, over de Merwede en door de Wolwevershaven. Sonja, Anneke en Danielle genieten
van het lekkere weer...
|
en Janiv, Benson en Henk zitten aan de andere kant van de boot, met uitzicht op Ha Rosh Kadol, oftewel het Groothoofd.
|
We besluiten de dag met een grote puntzak friet van de markt. Heerlijk tot aan je ellebogen in de mayo! |
Tanteke komt de urnenmuur op de Essenhof bekijken. Ze is onder de indruk van de prachtig aangelegde begraafplaats. |
Ma was al heel lang op zoek naar een kaarsenhoudertje voor bij de urn. Vlak voor we weer terug naar Eilat vliegen lukt het
Sonja om een geschikt exemplaar te vinden, en Ma en Henk knutselen er gezamenlijk een ophanging voor. |
Terug in Eilat is het tijd om enkele zaken voortvarend aan te pakken. De douchecabine van de slaapkamer kunnen we nog steeds niet
gebruiken, want de deuren zijn kapot en de douchekop kan niet opgehangen worden. We hebben pas 5x aan de klusjesman gevraagd om
het op te lossen, maar er gebeurt niets, dus huren we zelf een loodgieter in en bestellen een douchebak naar onze wens (en maat).
|
De loodgieter beloofde dat 'ie vrijwel niet zal stoffen, zette zijn slijptol in de tegelvloer, en prompt kon je de andere muur van
de slaapkamer niet meer zien. Maar 10 emmers sop later is het resultaat ernaar. Fonkel, fonkel....... |
En de andere mega-klus is een zonwering voor de serre. De airco in de woonkamer kan de hitte amper verwerken, en in de eethoek
is het bloedheet door de zon. De eigenaar had beloofd voor een pergola te zorgen, maar vond het achteraf te duur, en wist zich prompt zijn
belofte niet meer herinneren. Ach ja, we raken er al aan gewend. Een vriend adviseert weer een andere vriend, en die komt met weer een
vriend de pergola in elkaar lassen.
|
Het wordt een stalen frame waar we "wapperlappen" tussen gaan hangen. Het voordeel is dat we die in de winter gemakkelijk
weg kunnen halen, als we elk straaltje zonlicht aan warmte kunnen gebruiken. |
De vriend van de vriend komt de tweede dag al niet meer opdagen, en dus helpt Henk een handje mee om de constructie de goede
kant op te krijgen. Gelukkig heeft Henk geen last van hoogtevrees, maar Roger scheet hele peëen.
|
De pergola is net op tijd klaar voor de volle maansopkomst. We genieten er volop van. |
Nog even een paar panorama foto's van het uitzicht. Deze foto's gaan bijna 180 graden in de rondte, van noord via oost naar zuid. |
...bij ondergaande zon. |
Inmiddels is de oorlog in Libanon in volle gang. Hoewel we dit fotoboek het liefst aan de vrolijk kant houden, kunnen we toch
niet helemaal voorbij gaan aan de "situatie". Onze indrukken vanuit het diepe zuiden staan op Libanon |
