|
fotoblad 47 |
Even een paar daagjes weg naar de grote stad: Tel Aviv. Op aanraden van Raymond boeken we een paar nachten in hotel Cinema in
het hartje van de stad, aan Kikar Dizengoff. Het balkon van de kamer kijkt direct uit op de fontein van het plein. |
Het hotel heeft een heerlijk zonneterras met ligstoelen en een fantastisch uitzicht over de skyline van Tel Aviv. Elke avond is er
een buffet met gratis koffie, cake en koekjes, fruit, sap en snacks. Echt een aanrader, dit hotel!
|
We spreken af met Hadas, de kleurrijke orientaalse danseres die, na het laatste festival aan de Dode Zee, furore maakt. Ze is
overgeschakeld op de "tribal" variant van buikdansen, en geeft optredens met Sigal Ziv. Ze regelt nog snel even twee kaartjes voor ons,
voor een show diezelfde avond in het Susan Dellal theater.
|
De show is een mix & match van twee Israelische danseressen Amoura en Morna, die orientaalse dans en Spaanse flamenco combineren tot een spetterende
show.
|
Hadas geeft ook nog een tip voor een speciale winkel in buikdans artikelen, maar vertelt er direct bij dat het haast niet te vinden is.
Ze kent het huisnummer niet, en weet alleen dat het verscholen zit achter een onopvallende deur op de Allenby street. We vinden de
deur, gaan twee marmeren trappen op en een gietijzeren hek door, en komen in een bonte zaak die grenst aan een prachtige dansstudio.
|
Er ligt zelfs een paard op de grond, en een luipaard, en er is een jungle troon. Sonja slaat haar slag met rinkeldoeken, die hier
van hele mooie kwaliteit zijn.
|
Het plein voor de Cinematheque staat volop in de bloei. We bestellen er kaartjes voor de Israelische film "Nuzhat Al-Fuad". De cinematheque staat
erom bekend alle films te ondertitelen, anders zou we moeten raden naar het verhaal. We verheugen ons al op de reacties van
het publiek, want de film mixt Israelische en Arabische thema's door elkaar.
|
Nou, die reacties vallen wat tegen: er zit bij aanvang van de film nog 1 ander persoon in de zaal, en die doet geen kop open. Gelukkig
druppelen er daarna nog een handjevol mensen binnen.
|
Wandelend door de wijk Neveh Tzedek vinden we een ratjetoe van bouwvalligheid en renovatie. Mooie ouwe troep, gipsplaten en beton, en
de stank van slijptollen, want overal wordt er gebouwd en verbouwd. We voelen ons meteen weer thuis ;-).
|
Door de wijk heen lopend zien we in de verte de zee, en een oude bekende: restaurant Manta Ray, waar we vorig jaar grote krabben aten.
Het is een heerlijk plekje aan zee.
|
Deze keer bestellen we Mezze, en mogen kiezen uit een reusachtig blad met schaaltjes met exquise hapjes, zoals rauwe tonijn, een
salade met bloemkool en Jerusalem artisjok, zalmsalade, sardine met avocado.
|
We lopen nog even een stukje door naar Jaffa, om broodjes te kopen bij de wereldberoemde Abulafia.
|
Terug naar huis rijdend halen we Nicole en Joshua op van het vliegveld en rijden over Mitzpe Ramon terug naar huis. De woestijn ziet er
heel anders uit dan anders, want we rijden heel vroeg in de ochtend. Ook 's avonds is het licht heel ongebruikelijk, want een dikke bewolking
pakt zich samen boven Eilat en Akaba, terwijl door een gaatje in de wolken de ondergaande zon schijnt en de bergen in een spookachtig wit
licht zit.
|
Tijd om de draad van het gewone leven weer op te pakken, bijvoorbeeld met onze wekelijkse en zwaar experimentele dinertjes met Raymond
en Etti. We hebben al Druus en Marokkaans met hen gegeten, koshere steaks, Franse pizzas, hotelschool eten op de universiteit, en deze keer eten we
Thai.
|
