|
fotoblad 42 |
Vorig jaar trokken we in maart naar het noorden om de vogeltrek in de Hula vallei te zien, maar waren net te laat. Daarom gaan we deze
keer al in de herfst. Via een vriendin hebben we de tip gekregen om de "zimmer" (ja, zo heet dat in het Hebreeuws!) van Evelien en Uri te
boeken. Is het geen plaatje? De kamer van "Ken BaHula" kijkt via een hele glazen wand uit op de prachtige tuin, is helemaal betimmerd met oud hout en heeft
een heerlijke picknick tafel.
En een kroel-poes genaamd Levi's, die figureert op een foto website.
|
Uri is archeologisch restaurateur, en een specialist op gebied van steen en hout. Deze vier-persoons schommel heeft 'ie helemaal zelf
gebouwd zonder schroeven en spijkers: alle latten zijn gemonteerd met pen-en-gat verbindingen. De schommel is al dertig jaar oud!
|
De zimmer ligt in het dorpje Yesud Hama'ala, vlak bij het vogelreservaat. We rijden door het dorp en over de Jordaan heen,
en komen zo bij de westelijke helling van de Golan. Hier begint een 4x4 pad dat
nog zo nieuw is dat het niet op onze detailkaart staat. Na 10 minuten hotsen over grote keien heen komen we aan een beekje. Sonja
gaat kijken of we er doorheen kunnen.
|
We wagen het erop, en terwijl de vissen voor de banden wegzwemmen komen we veilig aan de overkant. Even verderop gaat de weg steil omlaag,
en daar is weer een ander beekje. Sonja gaat de boel weer verkennen.
|
Deze beek stroomt heel snel en ligt in een bocht zodat we de andere kant niet kunnen zien. We vertrouwen maar op de route-indicaties
(groene en witte strepen op bordjes en stenen langs de route) en kiezen het ruime sop.
|
Dit beekje bleek slechts een voorproefje, want in totaal gaan we wel 10 stroompjes door met de jeep.
|
Geleidelijk klimmen we steeds hoger de Golan op. Er staan langs de route nog veel opgeblazen ruines van Syrische gebouwtjes, omringd
door mijnenvelden. Vanaf dit soort plekken werden tot 1967 de Israelische boeren in de Hula vallei dagelijks beschoten.
|
Na een groep stieren doorkruist te hebben nemen we even pauze op het hoogste punt, met een schitterend uitzicht over de vallei.
Het pad eindigt in Nahal Hamdal.
|
In de verte zien we grote groepen vogels rondcircelen. Ze proberen op de thermiek hoogte te winnen om hun reis naar het zuiden
voort te zetten, terwijl er steeds weer nieuwe groepen uit het noorden aankomen en neerstrijken op de velden. |
Eenmaal terug in de vallei kunnen we zien dat het kraanvogels zijn, duizenden tegelijk. De hele week horen we ze overvliegen, tot
diep in de avond.
|
Voorwaarts.....strekken......sluit!
|
We zien onderweg nog twee otters het zandpad oversteken, en enkele ooievaars. De huiskikker van Ken BaHula, Joshi, heeft een veilig plekje
gevonden in de tuin van Evelien en Uri.
|
Deze keer verkennen we vooral de westelijke helft van de vallei, rijden over de Naftali bergen die de grens vormen met Libanon, bezoeken
Beit Jann en raken compleet de weg kwijt in dat druzen dorp. Verder bezoeken we Rosh Pina.....
|
en uiteraard Safad (uit te spreken als Tsfaad). Hier de deur van de Abuhav synagoge.
|
Ontbijt kunst: voor het ontbijt van Ken BaHula kun je gerust de halve ochtend uittrekken, want het is ongelofelijk veel, ongelofelijk
lekker en schitterend opgemaakt. Evelien brengt in haar reusachtige Barneveldse mand wel 10 soorten kaas, eigen gemaakte jams,
warme grapefruit, salades, zelfgebakken brood en broodjes, gebakken eitje erbij.......
Als we na een uurtje bijna ploffen komt Uri ons quasi-verontwaardigd vragen waarom we nog niet alles op hebben....
|
Ken BaHula betekent "het nest in de Hula vallei", en het is inderdaad een warm nest. Hier zit een kluitje Nederlanders te genieten van
koffie met appeltaart. Links op de foto zit Ditha, die verpleegster is in de kibboets en langskwam met zelfgebakken appeltaart. Rechts zit
Evelien, terwijl Uri de foto maakt. Het is een onvergetelijke week, met oergezellige avonden kletsen op de schommel, heerlijk eten, wijntje
erbij, kortom: zeer aan te bevelen. Voor meer foto's van het huisje: hier is de website van Ken BaHula.
|
