|
fotoblad 32 |
Hmmm, dat smaakt naar meer: omdat het vliegtuig vol zat kregen we een gratis upgrade naar business class.
Giga-brede stoelen, giga-beenruimte, en de hele reis werden we in de watten gelegd met a la carte eten,
drankjes, krantje. Heerlijk! Moesten ze vaker doen ;-) |
Voor Amitsa hadden we weer een mobiele kattenbak meegenomen, zodat ze op het vliegveld even naar het toilet kon. We moesten
tenslotte bijna 3 uur wachten voor we doorvlogen naar Eilat. Bovendien bleek ze thuis voor vertrek nog niet geweest te zijn.
Net op het moment supreme komt er met veel kabaal een veegwagentje
de hoek om zetten. Mietsie helemaal over de rooie, ze dook haar kooi in en kwam er mooi niet meer uit. Toen we eindelijk thuis
in Eilat aankwamen was ze al 24 uur niet geweest, en met de paniek in haar oogjes sprintte ze meteen naar haar kamer. Henk gooide
snel wat grit in de bak, en met een diepe zucht van opluchting begon ze te klateren. Toch knap dat ze het zo lang op weet te houden. |
We gaan een 2 daagse tijoel maken (woestijn trip) met Ruth en Yuval. Doel is de specerijen route, die ongeveer 100 kilometer ten noorden
van Eilat begint. |
We laden de landrover vol en rijden via de Arava naar Moa. Daar tanken we de jeep helemaal vol, omdat het niet handig
is om midden in de woestijn zonder brandstof te zitten: geen praatpaal te zien! |
Prompt wil de motor niet blijven lopen. Het lijkt erop dat na alle voorbereidingen deze trip binnen een uur al afgelopen is.
Met enig gedoe halen we net een restaurant, en een stevige bak koffie brengt inspiratie. |
Henk en Yuval duiken onder de motorkap, en komen een poosje later met een grote grijns weer naar binnen: met een
stukje ijzerdraad is de gaskabel provisorisch vastgezet, goed genoeg om toch op reis te gaan.
|
De afstand wordt hier gemeten in kamelen. Of beter gezegd, in dagen reizen per kameel. Via de specerijen route
werden in de oudheid de kruiden en kostbaarheden vervoerd. De route loopt helemaal van Yemen naar Gaza aan de Middellandse Zee. |
De route loopt over bergpassen, door wadis (droge rivierbeddingen) en langs vroegere pleisterplaatsen, vaak oude forten.
|
Ruth neemt de eerste bergbeklimming voor haar rekening. Ze heeft in geen jaren auto gereden in Israel, en stuurt nu
zomaar de landrover over grote keien heen. |
Yuval heeft jeuk, precies op een plek waar hij niet bij kan. Twee dames brengen verlichting.
|
We rijden door een wadi in een ravijn tussen stijle rotswanden in.
|
De weg is deels een pad met rul zand en kiezelstenen, waarin de auto alle kanten op slipt. | |
De jeep moet tegen een steil rotsplateau opklimmen. De voorwielen staan helemaal schuin naar links, terwijl de
achterwielen helemaal de andere kant op staan.
|
Op een moment staan alleen het linkervoorwiel en het rechterachterwiel nog op de grond, en het voelt alsof 'ie omkiept.
|
Dat valt gelukkig wel mee, al komt de zijkant akelig dicht bij de rots. Sonja en Yuval leggen nog wat extra stenen onder de wielen,
en als Yuval op de bumper klimt om de auto rechtop te zetten rijdt Henk de auto langzaam omhoog.
|
ziezo, we zijn boven.
|
De landrover heeft zo schuin gehangen dat de koelkast is omgevallen...
|
...maar gelukkig: alle eieren zijn nog heel!
|
Tegen de avond van de eerste dag naderen we de kraterwand van Mitzpe Ramon. We komen langs een beroemd punt,
waar de horizontale lagen van de bergwand plotseling worden onderbroken door een verticale "schoorsteen" die door
vulkanische aktiviteit omhoog is geperst.
|
We slapen op de Field School. De bedoeling was eigenlijk om in de grote tent te slapen, maar daar was een feest aan de gang
dat nog de hele nacht zou doorgaan. We kozen daarom toch maar voor een slaapkamer. Net een schoolreisje: stapelbedden!
|
Meneer steenbok ligt heel relaxed met zijn pootjes over de rand. Die rand gaat verticaal 300 meter naar beneden. Stel je voor
dat je als steenbok geboren wordt met hoogtevrees! |
We vervolgen de trip in Sde Boker, de plaats waar David Ben Gurion begraven ligt. |
In de vallei, midden tussen schitterende bergen van kalksteen, ligt een bron. In de woestijn is nog heel veel
water te vinden, en dat was uiteraard essentieel voor de karavanen in de oudheid. |
Bron met boekensteun. |
Na Sde Boker rijden we naar Yeroham, vervolgens door de grote krater (Makhtesh Hakadol) naar de kleine krater (Makhtesh Hakatan).
En weer maken we er een picknick van, op een van de mooiste plekken die je je voor kunt stellen. Als de eieren gebakken zijn is
de stilte oorverdovend.
|
De krater is ontstaan door vulkanische activiteit die de zeebodem opstuwde tot die brak. Regen en rivierwater spoelde vervolgens
het zand tussen de breuk weg. Er was slechts één uitgang, daar waar de kraterwand is
ingestort. Achter de doorgang is in de verte het meest zuidelijke punt van de Dode Zee te zien. |
Nog even tijd om te relaxen: we zitten uren alleen maar te genieten, van de stilte, het uitzicht, de raven die
vlak langs komen vliegen.
|
En dan wordt het tijd voor de terugtocht. We rijden over de oude weg naar Eilat, in 1954 aangelegd nadat het zuiden
bevrijd was. Het is een kronkelweg met heel veel haarspeldbochten, en opnieuw met fantastisch uitzicht over de Arava. |
