|
fotoblad 28 |
We zijn al een maand in Eilat als onze buurman Eitan, met diepe wallen rond de ogen, zich verontschuldigt voor de herrie. He?? Niks gehoord!
Blijken de buurtjes heel stiekem een drieling gekregen te hebben. Dat verdient een bloemetje! Anne-fleur is hier nergens te vinden, maar
Sonja vindt een boeket dat niet al te gruwelijk is, althans, als je de opgespoten glittertjes even over het hoofd wil zien! |
Nog zo'n bloemig probleem: traditioneel haalt Sonja op de eerst maart een bos narcissen in huis ter ere van St. David. Maar helaas,
van narcissen hebben ze hier nog nooit gehoord. Dus vallen ze dit jaar wat groter uit.... alsof ze groeihormonen op hebben.
|
We nemen een weekje vrij voor een voorjaarsvakantie in het noorden. De Dode Zee ligt op 2,5 uur rijden van Eilat, en is een goede plek voor
een tussenstop. Bij het wegrijden slipt de versnellingsbak enorm. Die is net vorige week gerepareerd, want heeft het nog nooit echt goed
gedaan, maar volgens Shauli zou 'ie het prima blijven doen. |
We halen in ieder geval zonder problemen de bestemming, Ma'aleh Gamla, een moshav aan het meer van Galilea. Het is in totaal maar 400
kilometer, over weg 90 die deels door Samaria en de Jordaanvallei loopt. Het landschap doet heel Engels aan, met groene en ronde bergen. Het
is dezelfde bergketen als in Eilat, maar dan in een heel ander klimaat. |
Binnen 5 minuten hebben we al een poes aan huis: Mankie. Haar achterpoot is helemaal vervormd en waarschijnlijk uit de kom, maar ze kan er '
goed mee huppelen en zit prima in haar vel. Er zitten nog veel meer katten, want als we op een avond gaan barbecuen staren ons 8 paar ogen
vanuit de struiken aan: we kunnen het vlees geen minuut uit het oog verliezen. |
En om de beestenboel compleet te maken zijn er ook nog 6 paarden in het weiland tegenover het huisje. We halen peëen en appels, en dat
bezorgt ons weer een heel bijzondere ontmoeting in Safed, waar de ons volstrekt onbekende Aliza ons thuis uitnodigt en we uren zitten
te kletsen.
|
Het huisje ligt in een sinasappelboomgaard. Er hangen nog enkele sinasappels in, en de bomen zitten volop in de bloesem: het ruikt er heerlijk!
|
Heel Galilea staat in de bloei. |
Op een half uurtje rijden ligt het natuurreservaat van de Hula vallei, waar in december en januari duizenden vogels overwinteren. De meesten
zijn al weer op weg naar Europa, maar we zien nog honderden ooievaars overkomen.
|
Het is een moerassig gebied, met echte papyrusplanten. |
In het ondiepe water scharrelen enorme meervallen rond, en schildpadjes. Hier zit een groepje lekker te zonnen, terwijl rechtsonder nog net de
kop van een meerval te zien is.
|
Naast het natuurreservaat ligt een klein museum op de voormalige boerderij van de familie Dubrovin, die 150 jaar geleden hier neerstreek
en onder erbarmelijke omstandigheden het land ontgon en drooglegde. Malaria en zwart-water pest roeide hele delen van de familie uit.
Tegenwoordig is het er juist goed toeven, met een heel leuk restaurant waar ze echt draadjesvlees serveren, gekookt in een stoofpotje met
vruchten. Hmmm, heerlijk zoet! |
De naam Gamla betekent kameel, en is vernoemd naar deze heuvel die een beetje de vorm heeft van een kameel, en waarop heel vroeger een
Joodse vesting en stadje was, dat later is verwoest door de romeinen.
|
De heuvel ligt in een prachtige vallei, waar tientallen gieren rondzweven. |
In die vallei is ook de hoogste waterval van Israel te vinden: 51 meter hoog. Tegen de rotswand naast de waterval zien we 5 gieren op nesten
zitten, en één heeft duidelijk al een jong.
|
De gieren komen heel dicht over je heen, en hebben een spanwijdte van bijna 3 meter. |
We gaan op weg naar de berg Hermon. Vorig jaar waren we 5 minuten te laat voor de skilift, deze keer willen we echt helemaal naar boven en
in de sneeuw staan. De berg is in de verte te zien, en er ligt nog heel wat sneeuw ondanks dat we al in eind maart zitten en de temperatuur
in het noorden rond de 22 graden ligt.
|
De foto van de Hermon is gemaakt op de berg Bental, waar een koffiehuis op is gebouwd. De berg zit vaak helemaal in de wolken. Het hebreewse
woord voor "wolk" luidt "Annan", en dus heet de zaak "Coffee Annan". |
JAAAA: Wintersport in Israel. We zijn met de skilift naar de top van Har Hermon gegaan. Echt geskied wordt er niet meer, daar is al teveel
sneeuw voor weggesmolten, maar er ligt bovenop nog genoeg om te sleeen en sneeuwballen te gooien.
|
De laatste meters met de skilift zijn ijzig koud: er staat een bulderende wind op de top, en het is amper boven nul, dus onze
vullingen kraken in onze kiezen. |
Lelieboom?
|
Korenbloemen in Ma'aleh Gamla. |
Reusachtige gele bollen staan helemaal stijf van de bloemen.
|
We bezoeken de moeder van Anat, en ontdekken daar dat Anat een groot talent voor schilderen en tekenen heeft. Heeft ze ons nooit
verteld! Het hele huis hangt vol met schilderijen en wandkleden van haar. Met zakken vol zelf geplukte mandarijen en qumquats maken
we ons met moeite los van de gezellige ontmoeting, en beginnen aan de terugreis naar Eilat. |
GiepGooi houdt het de hele vakantie nog goed vol, maar op de terugweg gaat het helemaal fout. Henk mist een afslag net voor Beit Shean,
en als hij wil keren gaat de auto eerst niet in z'n achteruit. Oeps, daar sta je dan midden op de weg. Gelukkig lukt het na even proberen
opeens wel, maar als we daarna wegrijden hebben we alleen nog maar de eerste versnelling. Met loeiende motor kruipen we over de rijksweg.
Na veel gedoe en bijna 5 uur wachten komt er eindelijk een sleepwagen om de jeep op te laden. Dan blijkt dat wij niet mee kunnen.....
|
... daar sta je dan. Gelukkig mochten we de jeep op een parkeerplaats bij een checkpoint langs de weg zetten, en de jongens en meiden
van de legerpost waren echt super! We kregen eerst water aangeboden, toen eten, bamba's en even later brachten ze weer 2 reusachtige jaffa
sinasappels. Er moest uiteraard heftig gebeld worden met de verzekering en met Memsi, de plaatselijke ANWB, en dat deden de soldaten
ook nog voor ons. Sonja is zelfs onder bewaking naar het toilet op de legerbasis geweest! De jeep was om drie uur 's middags kapot gegaan,
en de chauffeur van de sleepwagen arriveerde pas om 9 uur 's avonds. Toen konden we niet mee, en belde hij een taxi voor ons. Dat duurde
ook nog een half uur, en die bracht ons uiteindelijk naar een hostel in Beit Shean. Daar kregen we weer alle medewerking van Rudi, de
nachtwaker, die zelfs aanbood om Henk naar de autoverhuurder in Afula te brengen, 30 km verderop. Henk stond om 8 uur 's ochtends klaar,
en samen stapten ze op de bus voor een toeristische rondrit door Beit Shean, langs Bet Alev en de berg Gilboa. Rudi liep zelfs helemaal mee
vanaf het busstation naar de autoverhuurder, en wilde helemaal niets voor zijn hulp hebben: hij betaalde zelfs het buskaartje!
Om iedereen te bedanken zijn we, eenmaal mobiel, nog snel wat dozen Merci chocola gaan kopen, en hebben die achtergelaten in het Hostel
voor Rudi, en bij de checkpoint voor Daniel, Dekkel, Jael en al die andere toppers!
Zonder verdere problemen bereikten we Eilat in de groene Getz, en hielden zelfs nog geld over door het veel lagere benzineverbruik! De
Jeep arriveerde pas 2 dagen later, op zondag, maar in goede staat en met alle spullen er nog in. Die hebben we er meteen uitgehaald,
zodat Shauli aan de slag kon met de versnellingsbak. |
