Home Gastenboek

Jaaroverzicht 2009:



Winter in Eilat was overdag lekker, maar 's avonds en 's nachts heel koud. Hier is het ook koud, maar de huizen zijn erop gebouwd, en we genieten van de mooie plaatjes, zoals de boom op het plein vol uitsneeuwende mist (ja, ja, dat bestaat).


Tanteke is in 2007 overleden, en met haar dochter is geen kontakt meer. Ma weet zelfs niet waar de as na de crematie is gebleven, en het steekt dat er nergens iets is om haar te gedenken. Tanteke krijgt haar daarom een glazen gedenkplaatje op de begraafplaats in Breda.


Het dakterras achter de woonkamer is een eldorado voor vogeltjes, met nestkastjes, een voertafel, waterbak en een voerbuis waar zes koolmezen tegelijk uit kunnen dineren.


De hele winter is het een komen en gaan van vogeltjes, zoals dit roodborstje, ......


.....een grote gele kwikstaart, .....


.....eksters, die een pond pelpinda's in minder dan een kwartier doen verdwijnen.......


....vinkjes, .......


.....en tortelduiven, in precair evenwicht op de voerbuis die eigenlijk alleen voor de mezen bedoeld is.


De brutale eksters zijn favoriete bezoekers. Wel lijkt het aantal kleine vogeltjes wat terug te lopen, misschien door toedoen van deze "Orcaatjes", maar ach, dat is natuur.


Sonja werkt in het voorjaar een poosje als vrijwilliger in het vogelasiel in Rotterdam, bij Vogelklas Karel Schot.


Als we een bankstel bestellen bij "BeterMeubel" in Peer, hebben we nog geen idee van de trubbels die dat gaat geven. We spreken met de verkoper af dat er met een meubellift afgeleverd moet worden omdat de bank niet de trap op kan. Als vier maanden later de vrachtwagen voorrijdt, is men de lift echter vergeten, en de bank wordt weer meegenomen. Vervolgens vertelt een tang bij de klantenservice dat ze daar wel over een liftwagen beschikken die tot de tiende verdieping kan, maar niet tot de eerste. We kunnen de bank krijgen, maar dan moeten we zelf voor een lift zorgen, of anders annuleringskosten betalen. We gaan flink in verweer, met aangetekende brieven, Consuwijzer, kantongerecht, deurwaarder en zelfs Vara's Kassa. Die vonden het een leuk item voor de belbus, maar belden de dag voor de opnames af met een vage smoes. Ergens gelukkig maar, want veel zin om met onze tronies op de buis te komen hadden we niet, en al helemaal niet bij die rooie rakkers, maar ja, we gunden BeterMeubel de slechte publiciteit van harte.


Uiteindelijk hebben we een nieuwe bank gekocht bij Piet Klerkx, en toen die met de liftwagen kwamen hoefde ik zelfs de bestelbus niet opzij te zetten. In 2 minuten tijd stond de nieuwe bank binnen, en hielpen ze ook nog de oude bank beneden te zetten. Kortom: zoek je een nieuwe bank, ga dan vooral niet naar Goossens / BeterMeubel.


De eerste warme lentedag: lekker op een bolder op de Kop van Zuid in Rotterdam.


Als we tijdens het evenement "Vaart in Dordt" een sleepschip binnen zien lopen, een Dortmunder nog wel, gaat Sonja uit haar bol: precies zo'n schip als waar ze vroeger op gewoond heeft. We klimmen aan boord, en worden meteen uitgenodigd om de volgende dag mee te varen naar Rotterdam. We maakten zoveel foto's die dag, dat we er een aparte fotopagina van gemaakt hebben.


Mevrouw Wiersma, onze 94 jarige overbuurvrouw die nog helemaal zelfstandig woont, elke dag 2 kranten leest en volledig op de hoogte is van de Nederlandse (en Israelische!) politiek, liep deze zomer een gecompliceerde enkelbreuk op. Ze was op de fiets naar de markt gegaan, in de stromende regen, om verse asperges te kopen, en werd geschept door een auto.


Na 2 weken ziekenhuis werd ze overgeplaatst naar een verpleegtehuis in Sliedrecht, maar kwijnde helemaal weg tussen de stugge Alblasserwaarders en geheel of gedeeltelijk demente ouderen. Gelukkig kon er 24-uurs thuiszorg geregeld worden, en kwam ze terug naar de Singel. Sonja zorgt wekelijks voor 2 kratten boodschappen en alle andere zaken die geregeld moesten worden, zoals reparaties aan het huis waar al 40 jaar niets meer aan gedaan was.


De dames van de thuiszorg-organisatie (Ingeborg, Ollie en Jodie) kregen haar al snel weer op de been, en gelukkig konden we in het mooie najaar nog genieten van etentjes bij het Bevertje. Op de foto: Sonja, Ingeborg en Lammie.


Met het werk gaat het verrassend goed, ondanks de financiële crisis. In het voorjaar investeren we flink in een nieuwe soldeeroven en zeefdrukker, en maken een nieuwe website. Binnen een jaar is er al een tof klantenbestand opgebouwd, met leuke projecten en mooie produkten, zoals deze temperatuurregelaar met aansluiting voor een USB memory stick.


He, he, na bijna 3 jaar strijd is eindelijk het funderingsherstel bij de buurvrouw begonnen. Eerst zou ze meedoen met het hele blok, en vroeg met alle andere buren de bouwvergunning aan, maar toen bij ons het werk al begonnen was en de vloer er al uitgesloopt was kwam ze vertellen toch maar niet mee te doen. Wij konden niet meer terug, en alle plannen en berekeningen moesten aangepast worden. Daardoor moest bij ons o.a. een tussenmuur, de keuken, kelder en toilet op de begane grond gesloopt worden.


Bovendien konden wij onze zijmuur, die vol met scheuren zit, niet repararen zolang er bij haar nog niet geheid was. Drie jaar lang frustratie, aangetekende brieven aan de gemeente, de buurvrouw en de BVFP (vereniging voor funderingsherstel) waren nodig om haar "om" te krijgen. De gemeente en BVFP speelden daarbij een dubieuze rol. Maar gelukkig: de palen zijn geslagen en het beton is gestort, en over een jaartje kunnen wij de laatste scheuren herstellen. De onderlinge verstandhouding is hierdoor echter wel grondig verpest.


De huurders van de winkel van Henk's moeder kunnen de huur niet meer opbrengen, en de winkel komt te huur te staan.


In hun overhaaste vertrek laten ze een grote bende achter, waaronder met plakband gerepareerde kapotte ruiten, een kelder die helemaal volgestort blijkt met grof vuil, gebutste etalagepoppen, een kapotte stereoset en heel veel geschimmeld hout en karton. Twee volle bestelbussen moeten naar de vuilstort afgevoerd worden, en een aannemer ingeschakeld om de ruiten en kozijnen te herstellen.


Amitsa gaat als een speertje: elke ochtend aan het ontbijt geeft ze Henk een mep om hem te herinneren aan haar dagelijkse stoeipartijtje: rollebollen, happen, jagen, trappelen.... groot plezier voor beiden al zitten Henk's handen doorlopend onder de krassen.


Vervolgens gaat ze de rest van de ochtend lekker liggen maffen. De winter komt er weer aan, dus eerst even opreutelen met haar achterste en haar pootjes tegen de kachel.


Het wonen en werken in Nederland bevalt ons wel weer, ondanks de naderende kou, en we hebben het hele jaar geen behoefte aan vakantie. Wel nemen we wat vaker een dagje vrij voor leuke dingen, zoals een dagje tuffen met een fluisterbootje in de Biesbosch, en een bezoek aan Blijdorp. De giraffen staan al binnen, in hun gloednieuwe torenhoge verblijf. Moeder giraf staat zich lekker te schurken aan een andere giraf.


En wat een winter dit jaar: een dik pak sneeuw in december legt al het treinverkeer stil en over de weg is nauwelijks vervoer mogelijk, zeker niet met een bestelbusje met achterwielaandrijving ;-( We banjeren door de sneeuw naar de historische havens in de stad. De platbodem heeft al een kerstboompje in haar mast gehesen.


Het dakterras is veranderd in een sprookjestuin.


Op de tuintafel ligt een pak van ruim 15 centimeter: lang geleden dat we zo lang zoveel sneeuw hadden!