|
fotoblad 10 |
Onze buurman van 2-hoog, Yuval en zijn Nederlandse vrouw Ruth,
nodigen ons uit voor een woestijnrit. Voor Yuval is dit dagelijks werk (nou
ja, over dit soort werk kun je niet klagen!) en maakt elke week een aantal
van dit soort of-the-road trips door de woestijn en de bergen. Er zijn op
deze shabat geen klanten, en we mogen de Jeep de hele dag gebruiken van
zijn baas Olympus Tours.
|
De Negev woestijn rondom Eilat is vroeger zeebodem geweest, en de dorre
bergen rondom ons zijn opgebouwd uit lagen kalkzand afkomstig van schelpen
van zeedieren. Deze gelaagdheid is overal te zien in de meest fantastische
kleuren en vormen. Overal liggen fossielen: bijna elk steentje dat je oppakt
heeft de vorm van een schelp of een mossel. Tijdens de vorming van de Great
Rift, een grote scheur in de aarde die loopt van Libanon tot midden in Afrika,
is die grond opgestuwd tot bergen. Daarin zijn later weer valeien uitgeslepen
door rivieren.
|
De diepte gaat verloren in een foto, maar hier stonden we
op het randje van een hele diepe ravijn, waarin ook weer de vroegere waterloop
te zien is. Doet sterk denken aan een kleine uitvoering van de Grand
canyon in Amerika
|
Picknick in de woestijn: Yuval zet thee en heeft echte scones gebakken.
Met boter en jam erop lijkt het wel of we in Engeland zijn, maar dan heel
heet en zonder regen.
Op een kleed naast de jeep smikkelen we de picknick op.
|
De grond is hier op een heel bizarre manier opgestuwd. Ze
noemen dit de "vinger van God". De rots is niet gebroken, dus moet het omhoog
geduwd zijn toen het nog vloeibaar was, en later gestold.
|
Nog zo'n peilloos diepe vallei voor ons. Aan de voet van
de beschaduwde rotspunt voor ons is de enige waterbron in de woestijn. Er
liepen net drie mannetjes steenbokken naar de bron toe. Door de enorme diepte
zijn ze niet meer dan stipjes op de foto. De Ibexen kunnen weken zonder
water leven, ook omdat ze de dorre bladeren van de Acacia bomen in hun maag
omzetten in water.
|
Weer dichter bij Eilat is er een uitkijkpunt gemaakt op een
735 meter hoge berg, met op de achtergrond de Rode zee. Ruth kijkt naar
Jordanië, Sonja naar Egypte: de grens is amper 100 meter verderop.
|
Mount Shlomo: een zwarte berg van graniet is door de aardbodem van
kalksteen heen gebroken. Dat moet toch een gigantische aardbeving hebben gegeven!
|
Geel en oranje gekleurde zandsteen, waarin een groot gat is geslepen door
de kracht van het water dat ooit door deze vallei stroomde. Als het heel
extreem regent gebeurt dat nog wel eens, maar dat komt maar zelden voor:
deze woestijn is de op 3 na droogste plek op aarde, met minder dan 25mm regen
per jaar.
|
Grote verrassing: een moeder Ibex loopt vlak langs de auto met haar pasgeboren
baby-Ibex. De kleine is net Bambi, maar klimt met het grootste gemak tegen
de berg op.
|
Zoekplaatje: vind de twee steenbokken!
De steenbokken zijn verbijsterend goede klimmers: je snapt niet hoe ze
hier op gekomen zijn. Ze wachten in de schaduw van de rots tot de
avond valt, want het is verzengend heet.
|
Ongeveer in het midden van de foto is een puntje Rode Zee te zien. Eilat
ligt net achter deze bergen. Ook aan deze vallei kun je zien dat er water
doorgestroomd moet hebben.
We besluiten de dag met een zeer welkom ijsje en een douche om alle stof
van ons af te wassen. Yuval en Ruth bedankt, het was een fantastische tocht
en we hebben genoten!
|
